مناقشه آریان
From Wikipedia, the free encyclopedia
مناقشه آریان (انگلیسی: Arian controversy)، مجموعه ای از مناقشات مسیحیت دربارهٔ ماهیت مسیح (عیسی) بود که با اختلاف بین آریوس و آتاناسیوس اسکندریه، دو متکلم الهیات مسیحی از مصر (اسکندریه) آغاز شد. مهمترین این مناقشات مربوط به رابطه بین جوهر خدای پدر و جوهر پسر او(پسر خدا) بود.
امپراتور کنستانتین بزرگ، از طریق اولین شورای نیقیه در سال ۳۲۵، تلاش کرد تا مسیحیت را متحد کند و نسخه واحد و مورد تأیید امپراتوری این ایمان را ایجاد کند. از قضا، تلاشهای او باعث ایجاد اختلافات عمیق پس از شورای نیقیه شد.
این اختلافات، کلیسا را به مدت بیش از ۵۵ سال، از زمان اولین شورای نیقیه در سال ۳۲۵، تا شورای اول قسطنطنیه، در سال ۳۸۱ به جناحهای مختلف تقسیم کرد. هیچ انشعابی رسمی جدایی (دین) وجود نداشت.
در داخل امپراتوری روم، جناح تثلیث در نهایت از طریق فرمان تسالونیکا، که در ۲۷ فوریه سال ۳۸۰ توسط سه امپراتور حاکم در آن زمان صادر شد، دست برتر را به دست آورد و مسیحشناسی نیقیه را به مسیحیت به عنوان دین دولتی روم و از طریق اجرای دقیق آن فرمان. در داخل امپراتوری روم تبدیل کرد. با این حال، در خارج از امپراتوری روم، آریانیسم و سایر اشکال وحدت گرایی (یونیتارینیسم) برای مدتی به موعظه ادامه دادند. کلیسای کاتولیک و کلیسای ارتدکس شرقی، و همچنین سایر فرقههای مسیحی مدرن، عموماً از فرمول تثلیث پیروی میکنند، اگرچه هر کدام الهیات خاص خود را در این مورد دارند.