تالیدومید
From Wikipedia, the free encyclopedia
تالیدومید (Thalidomide) که با نامهای کُنترگان، تالیدکس و تالومید نیز شناخته میشود، دارویی است که برای درمان تعدادی از سرطانها (از جمله مولتیپل میلوما)، بیماری پیوند در مقابل میزبان و تعدادی از بیماریهای پوستی از جمله عوارض جذام استفاده میشود.[3] این دارو در مواردی از شرایط مرتبط با اچآیوی استفاده شدهاست اما چنین استفادهای با افزایش سطح ویروس همراه بودهاست. تالیدومید بهصورت خوراکی تجویز میشود.[3]
دادههای بالینی | |
---|---|
تلفظ | /θəˈlɪdəmaɪd/[1] |
نامهای تجاری | کُنترگان، تالومید، تالیدکس و غیره |
نامهای دیگر | α-Phthalimidoglutarimide |
AHFS/Drugs.com | monograph |
مدلاین پلاس | a699032 |
دادهها | |
ردهبندی داروهای بارداری |
|
روش مصرف دارو | کپسول خوراکی |
کد ATC | |
وضعیت قانونی | |
وضعیت قانونی |
|
دادههای فارماکوکینتیک | |
زیست فراهمی | 90% |
پیوند پروتئینی | 55% and 66% for the (R)-(+)- and (S)-(−)-enantiomers, respectively[2] |
متابولیسم | کبد (minimally via CYP2C19-mediated 5-hydroxylation; mostly via non-enzymatic hydrolysis at the four amide sites)[2] |
نیمهعمر حذف | ۵–۷٫۵ ساعت (بسته به دوز مصرف)[2] |
دفع | ادرار، مدفوع و منی[2] |
شناسهها | |
| |
شمارهٔ سیایاس |
|
پابکم CID | |
IUPHAR/BPS | |
دراگبنک |
|
کماسپایدر |
|
UNII | |
KEGG |
|
ChEBI | |
ChEMBL | |
CompTox Dashboard (EPA) | |
ECHA InfoCard | 100.000.029 |
دادههای فیزیکی و شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C13H10N2O4 |
جرم مولی | ۷۰۰۲۲۵۸۲۳۳۰۰۰۰۰۰۰۰۰♠۲۵۸٫۲۳۳ g·mol−1 |
مدل سه بعدی (جیمول) | |
دستسانی | Racemic mixture |
| |
| |
NY (این چیست؟) (صحتسنجی) |
اثرات جانبی رایج این دارو شامل خوابآلودگی، ضایعات پوستی و سرگیجه است.[3] اثرات جانبی شدید شامل سندرم تجزیهٔ تومور، لختهشدن خون و نوروپاتی محیطی است.[4] استفاده در بارداری ممکن است به جنین آسیب برساند و منجر به ناهنجاری اندامها شود. در مردانی که از این دارو استفاده میکنند، اگر شریک جنسی ممکن است باردار شود، پیشگیری از بارداری ضروری است.[4] تالیدومید، یک داروی تعدیلکنندهٔ ایمنی است و با مکانیسمهای مختلفی از جمله تحریک لنفوسیتهای تی و کاهش تولید فاکتور نکروز توموری آلفا عمل میکند.[3]
مصرف تالیدومید در دورهٔ آبستنی به نقص عضو شدید کودک منجر میشود. این دارو بدون بررسی کافی وارد بازار شد، با مشاهدهٔ نقائص مادرزادیِ شدید در کودکانی که مادرانشان در دوران بارداری از این دارو استفاده کردهبودند، مصرف آن ممنوع شد. این دارو از ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۱ رایج بود و در آن سال فروش آن متوقف شد.[5]
این دارو در نهایت در سال ۱۹۹۸ در ایالات متحده برای استفاده بهعنوان درمانی برای سرطان، مورد تأیید قرار گرفت.[3] این دارو در فهرست داروهای ضروری سازمان جهانی بهداشت قرار دارد و اکنون بهعنوان یک داروی ژنریک در دسترس است.[4][6]