برقه ایتالیا
From Wikipedia, the free encyclopedia
برقه ایتالیا ( ایتالیایی: Cirenaica Italiana ; عربی: برقة الايطالیة) یک مستعمره ایتالیایی بود که در شرق لیبی امروزی قرار داشت و از سال ۱۹۱۱ تا ۱۹۳۴ وجود داشت. این بخشی از قلمروی بود که از امپراتوری عثمانی در طول جنگ عثمانی و ایتالیا در سال ۱۹۱۱، در کنار طرابلس ایتالیا فتح شد.
برقه ایتالیا Cirenaica Italiana برقة الایطالیة برقه | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۱۹۱۱–۱۹۳۴ | |||||||||
پایتخت | بنغازی | ||||||||
زبان(های) رایج | زبان ایتالیایی زبان عربی | ||||||||
دین(ها) | اسلام کلیسای کاتولیک | ||||||||
حکومت | مستعمره | ||||||||
پادشاه | |||||||||
• ۱۹۱۲–۱۹۳۴ | ویکتور امانوئل سوم | ||||||||
فرماندار[note 1] | |||||||||
• ۱۹۱۲-۱۹۱۳ (اولین) | تاویو بریکولا | ||||||||
• ۱۹۳۰-۱۹۳۴ (آخرین) | رودولفو گراتزیانی | ||||||||
دوره تاریخی | دوره میان دوجنگ | ||||||||
۵ نوامبر ۱۹۱۱ | |||||||||
۱۸ اکتبر ۱۹۱۲ | |||||||||
• مستعمره برقه | ۱۷ مه ۱۹۱۹ | ||||||||
• به صورت اداری به طرابلس ایتالیا پیوست | ۱۸ دسامبر ۱۹۲۸ | ||||||||
• بخشی از لیبی ایتالیا | ۱ ژانویه ۱۹۳۴ | ||||||||
| |||||||||
|
قلمرو این دو مستعمره گاهی به عنوان "لیبی ایتالیا" یا آفریقای شمالی ایتالیا ( Afrika Settentrionale Italiana یا ASI) نامیده می شد. هر دو نام نیز پس از اتحاد آنها استفاده شد و لیبی ایتالیایی به نام رسمی مستعمره تازه ترکیب شده تبدیل شد.
در سال ۱۹۲۳، شورشیان بومی مرتبط با نظم سنوسی ، جنبش مقاومت لیبی را علیه اسکان ایتالیایی ها در لیبی سازماندهی کردند. این شورش توسط نیروهای ایتالیایی در سال ۱۹۳۲ پس از به اصطلاح " کمپین آرام سازی " که منجر به کشته شدن یک چهارم جمعیت محلی برقه شد، سرکوب شد. [1]
در سال ۱۹۳۴ بخشی از لیبی ایتالیا شد.