الکساندر فلمینگ
پزشک و میکروبیولوژیست / From Wikipedia, the free encyclopedia
سِر الکساندر فلمینگ (انگلیسی: Sir Alexander Fleming؛ ۶ اوت ۱۸۸۱ – ۱۱ مارس ۱۹۵۵) پزشک و میکروبیولوژیست اسکاتلندی بود. او بیشتر بخاطر کشف آنزیم لیزوزیم در ۱۹۲۳ و اولین آنتیبیوتیک مؤثر جهان یعنی بنزیل پنیسیلین از کپک پنسیلیون روبنس در ۱۹۲۸ شناخته شدهاست. او در سال ۱۹۴۵ به همراه هاوارد فلری و ارنست چین موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی شد.[1] فلمینگ مقالات بسیاری در زمینه باکتریشناسی، ایمنیشناسی و شیمیدرمانی نوشتهاست.
الکساندر فلمینگ | |
---|---|
زادهٔ | ۶ اوت ۱۸۸۱ دارول، ایرشر شرقی، اسکاتلند |
درگذشت | ۱۱ مارس ۱۹۵۵ (۷۳ سال) لندن، انگلستان |
ملیت | بریتانیایی |
محل تحصیل | کالج سلطنتی لندن |
شناختهشده برای | کاشف پنیسیلین و لیزوزیم |
جایزه(ها) | همکار انجمن سلطنتی (۱۹۴۳) نشان شوالیه (۱۹۴۴) جایزه کامرون برای درمان دانشگاه ادینبورگ (۱۹۴۵) جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی (۱۹۴۵) |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | باکتریشناسی، ایمنیشناسی |
محل کار | موسسه رویال پلی تکنیک مدرسه پزشکی بیمارستان سنت مری امپریال کالج لندن |
امضاء | |
فلمینگ به پاس موفقیتهای علمیش در سال ۱۹۴۴ به نشان شوالیه مفتخر شد. در ۱۹۹۹ به عنوان یکی از ۱۰۰ شخصیت برجسته قرن بیستم در مجله تایمز و در نظر سنجی تلویزیونی بیبیسی به عنوان یکی از ۱۰۰ بریتانیایی کبیر انتخاب شد. او همچنین در نظرسنجی که توسط کانال تلویزیونی استیوی برگزار شد به عنوان سومین اسکاتلندی بزرگ پشت سر ویلیام والاس و رابرت برنز قرار گرفت.