اسپوتنیک-۱
نخستین ماهواره فضایی جهان ساخت روسیه / From Wikipedia, the free encyclopedia
اسپوتنیک-۱ (به روسی: Cпутник-۱ — به معنی همسفر-۱) نخستین ماهواره فضایی جهان بود که در تاریخ ۱۲ مهر ۱۳۳۶ (۴ اکتبر ۱۹۵۷) توسط اتحاد جماهیر شوروی از پایگاه فضایی بایکونور به مدار زمین پرتاب شد. پرتاب اسپوتنیک-۱ به مدار زمین آغازگر عصر فضا و مسابقه فضایی بود. این ماهواره نخستین ماه مصنوعی زمین بود که در مدار نزدیک زمین قرار میگرفت.[3]
گونه مأموریت | Technology |
---|---|
اپراتور | شرکت موشکی اسپی کارالیوف و صنایع فضایی انرگیا |
شماره ستکات | ۰۰۰۰۲ |
مدت مأموریت | ۹۲ روز[1] |
شمار مدارهای کامل کرده | ۱۳۵۰[1] |
ویژگیهای فضاپیما | |
سازنده | شرکت موشکی اسپی کارالیوف و صنایع فضایی انرگیا وزارت صنایع رادیویی شوروی |
جرم پرتاب | ۸۳٫۶۰ کیلوگرم (۱۸۴٫۳ پوند) |
ابعاد | ۵۸ سانتیمتر (۲۳ اینچ) قطر |
آغاز مأموریت | |
تاریخ راهاندازی | 4 October 1957, 19:28:34 (1957-10-04UTC19:28:34Z) UTC |
موشک | موشک اسپوتنیک 8K71PS |
سایت پرتاب | پایگاه فضایی بایکونور ۱/۵ |
پایان مأموریت | |
واپسین تماس | Not recognized as a date٫ Years must have ۴ digits (use leading zeros for years < ۱۰۰۰)٫ |
تاریخ واپاشی | ۴ ژانویه ۱۹۵۸ |
مشخصات مداری | |
سامانه مرجع | زمینمرکزی |
رژیم مأموریت | مدار نزدیک زمین |
نیمقطر بزرگ | ۶٬۹۵۵٫۲ کیلومتر (۴٬۳۲۱٫۸ مایل) |
خروج از مرکز | ۰٫۰۵۲۰۰۹۹۹۹۷۵۲۰۴۴۶۸ |
حضیض gee | ۲۱۵٫۰ کیلومتر (۱۳۳٫۶ مایل) |
اوج gee | ۹۳۹٫۰ کیلومتر (۵۸۳٫۵ مایل) |
انحراف مداری | ۶۵٫۱۰ degrees |
تناوب | ۹۶٫۲۰ minutes |
مبدأ | ۱۹۵۷[نیازمند شفافسازی] |
این ماهواره که با نام «پی-اس-۱» یا «ماهواره مقدماتی-۱» (به روسی: Простейший Спутник-۱) نیز شناخته میشد، به مدت سه ماه با سرعتی برابر ۲۹٬۰۰۰ کیلومتر در ساعت در مدار زمین حرکت میکرد و بهطور متوسط هر ۹۲ دقیقه یکبار، یک مدار کامل را میپیمود. سیگنالهای رادیویی این ماهواره که به صورت «بیپ بیپ» های متوالی با فرکانس ۲۰٫۰۰۵ و ۴۰٫۰۰۱ مگاهرتز به زمین مخابره میشدند، و توسط گیرندههای رادیویی در اقصی نقاط زمین از جمله رادیو آماتورها قابل دریافت بودند.[4][5] پرتاب اسپوتنیک-۱ چه به لحاظ علمی و چه از نظر سیاسی یکی از مهمترین رویدادهای قرن بیستم محسوب میشود. مطالعه امواج رادیویی دریافتی از اسپوتنیک در زمین، اطلاعات زیادی را در مورد حرکت امواج رادیویی در یونوسفر برای دانشمندان فراهم آورد. همچنین با اندازهگیری کاهش سرعت مداری اسپوتنیک-۱ به خاطر اصطکاک با لایههای فوقانی اتمسفر زمین، پژوهشگران برای نخستین بار توانستند چگالی لایههای فوقانی اتمسفر زمین را با دقت بالایی تخمین بزنند. مجله نیوساینتیست در مقالهای در سپتامبر ۲۰۰۷، پرتاب اسپوتنیک را به دلیل شتاب دادن به سرمایهگذاریهای بینالمللی در زمینه دانش و فناوری، به عنوان بزرگترین عامل توسعه دانش در تاریخ بشر برشمرده است.[6]
ارسال پیامهای رادیویی از ماهواره اسپوتنیک-۱ به مدت ۲۲ روز و تا خالی شدن باتریهای آن ادامه داشت. سرانجام مأموریت اسپوتنیک-۱ پس از سه ماه و طی مسافتی بیش از ۶۰ میلیون کیلومتر در مدار زمین، در تاریخ ۱۴ دی ۱۳۳۶ (۴ ژانویه ۱۹۵۸) با سقوط آن به جو زمین به پایان رسید و در اثر اصطکاک شدید با اتمسفر سوخت و از بین رفت.[7]