مدار پایینی زمین
From Wikipedia, the free encyclopedia
مدار پایینی زمین (Low Earth Orbit) که به اختصار لئو (LEO) نیز نامیده میشود؛ مداری است که مرکز آن زمین است که معمولاً دوره گردشی(دوره گردشی) آن به دور زمین کمتر از ۱۲۸ دقیقه است (حدود ۱۱٫۲۵ چرخش در هر روز) و مرکز گریزی)شکل آن خیلی نزدیک به دایره یعنی ۰٫۲۵ است(۰ یعنی دایره کامل و ۱ یعنی بیضوی).
بیشترین اجسام مصنوعی که در فضای بیرونی هستند در LEO قرار میگیرند که ارتفاع آنها از سطح آبها (ارتفاع جغرافیایی) هرگز بیشتر از یک سوم شعاع زمین (۶۳۷۸ کیلومتر) نیست. اجرامی که در این مدار قرار میگردند، (آن را مانند یک باند در نظر بگیرید که از حدود ۱۶۰ کیلومتری از سطح آبها حساب میشود تا ۲۰۰۰ کیلومتری) در هر منطقه از آن که باشند به دقت تحت نظر هستند چرا که امکان برخورد با سایر ماهوارهها وجود دارد.
تا به امروز تمامی انسانهایی که به ایستگاههای فضایی رفتهاند به این مدار سفر کردهاند. از۱۹۶۸ تا ۱۹۷۲ ماموریتهای برنامه فضایی آپولو انسانها را به ورای LEO فرستادند و از پایان این برنامه هیچ انسانی به ورای LEO فرستاده نشد.
بیشترین ارتفاع ماهوارههای مدار پایینی زمین از سطح زمین بین ۱۶۰ تا ۲۰۰۰ کیلومتر (۱۰۰–۱۲۴۰ مایل) از سطح زمین است. مسیر حرکت این ماهوارهها از غرب به شرق و همجهت با دَوَران زمین به دور خودش است. زمان یک دور چرخش به دور زمین در این مدارها، حدود ۹۰ دقیقه است.
به دلیل نزدیکی فاصلهٔ این نوع ماهوارهها از سطح زمین، سرعت حرکت این ماهوارهها خیلی بیشتر از سرعت دوران زمین بدور خودش است؛ سرعت این گونه ماهوارهها باید به حدی باشد تا به زمین سقوط نکنند. گاهی سرعت آنها به ۲۷٬۰۰۰ کیلومتر بر ساعت نیز میرسد. برخی از ماهوارههای هواشناسی، ماهوارههای سنجش از دور و ماهوارههای جاسوسی از این نوعاند.[1]