Vostok aintzira
From Wikipedia, the free encyclopedia
Vostok aintzira[1] (errusieraz: озеро Восток, euskaraz: «Ekialdeko aintzira») Antartikan inoiz topaturiko izotz azpiko aintzirarik handiena da. Bere azaleran pilaturiko izotzak 400.000 urteko informazio paleoklimatikoa eman arren, bere ura 15[2][3] eta 25 milioi urte artean[4] isolaturik izan daiteke.
Vostok aintzira | |
---|---|
Datu orokorrak | |
Mota | rift-laku eta Glaziarpeko aintzira |
Luzera | 250 km |
Zabalera | 50 km |
Azalera | 15.690 km² |
Sakonera | 1.000 m |
Bolumena | 5.400.000 hm³ 5.400 km³ |
Eponimoa | Vostok estazioa |
Geografia | |
Koordenatuak | 77°30′S 106°00′E |
Condominium | Itun Antartikoko eskualde |
Vostok aintzira Hotzaren Poloaren hegoaldean dago, errusiar Vostok estazioaren azpian. Izena basetik hartu zuen, era berean, baseak Fabian von Bellingshausen esploratzailearen 'Vostok' bailandraren izena dakar. Andrei Kapitsak errusiar geologoak aintzira aurkitu zuen , 1959 eta 1964 artean izotzaren zabalera neurtzeko egiten ari zen ikerketen ondorioz.
2012ko otsailaren 5ean, errusiar zientzialari talde batek lakuaren azalerainoko zuloa egin zutela aldarrikatu zuten.[5] Zientzialariek ur izozberria hartu eta robot bat bidaliko dutela iragarri zuten, ur likidoan antzinako mikroorganismoak topatzeko helburuaz[6].