Amigdalina
konposatu kimiko / From Wikipedia, the free encyclopedia
Amigdalina (antzinako grezieraz: ἀμυγδαλή, almendra) konposatu kimiko natural bat da, minbiziarentzako sendabide bezala modu faltsuan sustatua izateagatik ezagutzen dena. Landare askotan dago, baina, batez ere, albarikoke, almendra mingots, sagar, melokotoi eta aranen hazietan.
Amigdalina | |
---|---|
Formula kimikoa | C20H27NO11 |
SMILES kanonikoa | 2D eredua |
SMILES isomerikoa | OC[C@H]1O[C@@H](OC[C@H]2O[C@@H](O[C@@H](C#N)C3=CC=CC=C3)[C@H](O)[C@@H](O)[C@@H]2O)[C@H](O)[C@@H](O)[C@@H]1O |
MolView | 3D eredua |
Konposizioa | oxigeno, karbono, Nitrogeno eta hidrogeno |
Mota | (RS)-amygdalin (en) |
Estereoisomeroa | Neoamygdalin (en) eta [[(2R)-2-phenyl-2-[(2S,3S,4S,5S,6R)-3,4,5-trihydroxy-6-[[(2R,3R,4S,5S,6R)-3,4,5-trihydroxy-6-(hydroxymethyl)oxan-2-yl]oxymethyl]oxan-2-yl]oxyacetonitrile|(2R)-2-phenyl-2-[(2S,3S,4S,5S,6R)-3,4,5-trihydroxy-6-[[(2R,3R,4S,5S,6R)-3,4,5-trihydroxy-6-(hydroxymethyl)oxan-2-yl]oxymethyl]oxan-2-yl]oxyacetonitrile]] (en) |
Masa molekularra | 457,158411 Da |
Erabilera | |
Rola | phytogenic antineoplastic agents (en) |
Arriskuak | |
NFPA 704 | |
Identifikatzaileak | |
InChlKey | XUCIJNAGGSZNQT-JHSLDZJXSA-N |
CAS zenbakia | 29883-15-6 |
ChemSpider | 570897 |
PubChem | 656516 |
Reaxys | 66856 |
Gmelin | 17019 |
ChEMBL | CHEMBL461727 |
ZVG | 137642 |
EC zenbakia | 249-925-3 |
ECHA | 100.045.372 |
MeSH | D000678 |
RxNorm | 1371051 |
Human Metabolome Database | HMDB0035030 |
UNII | 214UUQ9N0H |
KEGG | C08325 |
Amigdalina glukosido zianogeniko gisa sailkatzen da, amigdalinaren molekula bakoitzak nitrilo talde bat baitauka, beta-glukosidasa baten eraginez zianuro anioi toxikoa bezala aska daitekeena. Amigdalina jateak zianuroa askatzea eragingo du giza gorputzean, eta zianuro-intoxikazioa eragin dezake[1].
1950eko hamarkadaren hasieratik, bai amigdalina, bai Laetrilo izeneko deribatu kimiko bat, minbiziarentzako tratamendu alternatibo bezala sustatu dira, askotan, B17 bitamina izen okerraren pean (amigdalina eta laetriloa ez dira bitamina bat)[2]. Ikerketa zientifikoen arabera, klinikoki ez dira eraginkorrak minbizia tratatzeko, eta toxikoak edo hilgarriak izan daitezke ahotik hartzen direnean zianuro-intoxikazioaren ondorioz[3]. Letriloaren sustapena, minbizia tratatzeko, medikuntzako literaturan, kuranderismoaren adibide kanoniko gisa deskribatu izan da[4][5], eta "medikuntzaren historiako minbiziaren aurkako engainu maltzurrenaren, sofistikatuenaren eta errentagarriena" bezala[3].