Χουσίτες
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Χουσίτες (τσεχικά: Husité ή Kališníci, «Άνθρωποι του Δισκοπότηρου») ήταν ένα τσέχικο πρωτοπροτεσταντικό χριστιανικό κίνημα που ακολούθησε τις διδασκαλίες του μεταρρυθμιστή Γιαν Χους, που έγινε ο πιο γνωστός εκπρόσωπος της Μεταρρύθμισης της Βοημίας.
Το κίνημα των Χουσιτών ξεκίνησε στο Βασίλειο της Βοημίας και γρήγορα εξαπλώθηκε σε όλες τις υπόλοιπες χώρες του Στέμματος της Βοημίας, συμπεριλαμβανομένης της Μοραβίας και της Σιλεσίας. Επίσης διαδόθηκε στα βόρεια τμήματα του Βασιλείου της Ουγγαρίας (σημερινή Σλοβακία), αλλά απορρίφθηκε και δυσφημίστηκε από τις λεηλασίες των Χουσιτών στρατιωτών..[1][2][3][4] Υπήρχαν επίσης πολύ μικρές προσωρινές κοινότητες στην Πολωνία-Λιθουανία και στην Τρανσυλβανία, που μετακόμισαν στη Βοημία όταν αντιμετώπισαν τη θρησκευτική μισαλλοδοξία. Ήταν ένα περιφερειακό κίνημα που δεν κατάφερε να επεκταθεί περισσότερο. Οι Χουσίτες εμφανίστηκαν ως κίνημα με πλειοψηφία Ουτρακουιστών με μια σημαντική φατρία Ταβοριτών, και μικρότερες περιφερειακές όπως οι Αδαμίτες, οι Ορεβίτες και οι Ορφανοί. Οι κυριότεροι Χουσίτες θεολόγοι ήταν οι Πετρ Χέλτσκικι και Ιερώνυμος της Πράγας. Ορισμένοι Τσέχοι εθνικοί ήρωες ήταν Χουσίτες, όπως ο Γιαν Ζίζκα, που ηγήθηκε μιας λυσσαλέας αντίστασςη σε πέντε διαδοχικές σταυροφορίες που κηρύχθηκαν στη Χουσσιτική Βοημία από τον Παπισμό. Οι Χουσίτες ήταν ένας από τους σημαντικότερους προδρόμους της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης. Αυτό το κατά κύριο λόγο θρησκευτικό κίνημα προωθήθηκε από κοινωνικά ζητήματα και ενίσχυσε την εθνική συνείδηση της Τσεχίας.
Οταν η Σύνοδος της Κωνσταντίας παρέσυρε τον Γιαν Χους με μια επιστολή περί απαλλαγής, στη συνέχεια τον δίκασε για αίρεση και τον θανάτωσε στην πυρά στις 6 Ιουλίου 1415,[5] οι Χουσίτες ξεκίνησαν τους ομώνυμους πολέμους (1420–1434) για τη θρησκευτική και πολιτική τους υπόθεση. Μετά το τέλος των Πολέμων των Χουσιτών, η υποστηριζόμενη από τους Καθολικούς πλευρά των Ουτρακουιστών βγήκε νικήτρια από τη σύγκρουση με τους Ταβορίτες και έγινε η πιο κοινή έκφραση της πίστης των Χουσιτών στη Βοημία. Καθολικοί και Ουτρακουιστές χειραφετήθηκαν στη Βοημία μετά τη θρησκευτική ειρήνη της Κούτνα Χόρα το 1485.
Η Βοημία και η Μοραβία, η σημερινή Τσεχία, παρέμειναν στην πλειοψηφία τους Χουσιτικέςγια δύο αιώνες έως ότου ο Ρωμαιοκαθολικισμός επιβλήθηκε εκ νέου από τον Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μετά τη Μάχη του Λευκού Όρους το 1620 κατά τον Τριακονταετή Πόλεμο. Αυτό το γεγονός και οι αιώνες διωγμών των Αψβούργων είχαν ως αποτέλεσμα οι παραδόσεις των Χουσιτών να εκπροσωπούνται μόνο στη Μοραβική Εκκλησία, στην Ενότητα των Αδελφών και στις επανιδρυθείσες εκκλησίες των Τσεχοσλοβάκων Χουσιτών μεταξύ των σημερινών Χριστιανών.[6]