Ταρρακωνησία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ταρρακωνησία Ισπανία (λατινικά: Hispania Tarraconensis) ήταν μια επαρχία αρχικά της ρωμαϊκής Ιβηρίας και στη συνέχεια του Βησιγοτθικού Βασιλείου. Ιδρύθηκε το 27 π.Χ. από τον Οκταβιανό Αύγουστο και περιελάμβανε τα εδάφη της πρώην Εντεύθεν Ιβηρίας, την κεντρική, βόρεια και ανατολική Ιβηρική χερσόνησο. Πρωτεύουσά του ήταν η Τάρρακο. Ως επαρχία ανήκε στην κατηγορία των «αυτοκρατορικών», δεδομένης της ύπαρξης σε αυτήν πυρήνων αντίστασης στη ρωμαϊκή εξουσία.[1]
Από το 284 κι έπειτα, με τη νέα διοικητική μεταρρύθμιση του Διοκλητιανού, το βορειοδυτικό και νότιο της κομμάτι αποκόπηκαν, διαμορφώνοντας τις επαρχίες της Γαλικίας και της Καρχηδονιακής αντίστοιχα.[2] Ο πληθυσμός της κατά τους πρώτους αιώνες μ.Χ. φέρεται να κυμαινόταν γύρω στα 3.500.000.[3]