Πλησιαδάπης
From Wikipedia, the free encyclopedia
Πλησιαδάπης (γένος Plesiadapis) ονομάζεται το παλαιότερο γνωστό θηλαστικό είδος που παρουσίασε χαρακτηριστικά των πρωτευόντων, το οποίο έζησε περίπου 58-55 εκατομμύρια χρόνια πριν στην Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη.[2] “Πλησιαδάπης” κυριολεκτικά σημαίνει “σχεδόν-Αδάπης”, και αναφέρεται στο λεμουριόμορφο είδος Αδάπης, που έζησε κατά την Ηώκαινο εποχή. Τυπικό είδος του γένους αποτελεί ο Plesiadapis tricuspidens και ονομάστηκε έτσι λόγω των τριών γλωχίνων (cusps) που βρίσκονται στους άνω κοπτήρες.
Πλησιαδάπης Χρονικό πλαίσιο απολιθωμάτων: Ύστερη Παλαιόκαινος-Πρώιμη Ηώκαινος[1] | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
Τυπικό είδος | ||||||||||||||||||
†Plesiadapis tricuspidens | ||||||||||||||||||
Παλαιοείδη[2][3] | ||||||||||||||||||
†Plesiadapis walbeckensis Russell, 1964 | ||||||||||||||||||