Πετράρχης
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Φραντσέσκο Πετράρκα (Francesco Petrarca, 20 Ιουλίου 1304 - 19 Ιουλίου 1374), εξελληνισμένα Φραγκίσκος Πετράρχης, ήταν Ιταλός λόγιος, ποιητής και ένας από τους παλαιότερους Ουμανιστές της Αναγέννησης.
Φραντσέσκο Πετράρκα (Φραγκίσκος Πετράρχης) | |
---|---|
Όνομα | Φραντσέσκο Πετράρκα (Φραγκίσκος Πετράρχης) |
Γέννηση | 20 Ιουλίου 1304 (1304-07-20) Αρέτσο, Ιταλία |
Θάνατος | 19 Ιουλίου 1374 (69 ετών) Αρκουά Πετράρκα |
Επάγγελμα/ ιδιότητες | φιλόσοφος[1], ποιητής[2][3][1], μεταφραστής, στιχουργός, συγγραφέας[4][5][3], ορειβάτης[6], αυτοβιογράφος[7], φιλόλογος, ανθρωπιστής και Catholic cleric |
Εθνικότητα | Ιταλική |
Σχολές φοίτησης | Πανεπιστήμιο του Μονπελιέ και Πανεπιστήμιο της Μπολόνια |
Είδη | Αναγεννησιακός ουμανισμός |
Αξιοσημείωτα έργα | σονέτο |
Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Βάσει των έργων του Πετράρχη και, σε μικρότερο βαθμό, του Δάντη και του Βοκκάκιου, ο Πιέτρο Μπέμπο τον 16ο αιώνα δημιούργησε το μοντέλο για τη σύγχρονη ιταλική γλώσσα.
Ο Πετράρχης έγινε γνωστός για την ανάπτυξη των σονέτων του σε τέτοιο βαθμό τελειότητας, ώστε παρέμειναν αξεπέραστα μέχρι σήμερα και η χρήση τους επεκτάθηκε και σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες: κατά την Αναγέννηση, αποτέλεσαν αντικείμενο θαυμασμού, αλλά και μίμησης σε όλη την Ευρώπη. Το έργο του Canzoniere με 365 ερωτικά ποιήματα, αφιερωμένα στη Λάουρα, επηρέασε όλη τη μετέπειτα λυρική ποίηση, δημιουργώντας το γνωστό ρεύμα του «πετραρχισμού».