Οξιτανική γλώσσα
ρομανική γλώσσα / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η οξιτανική γλώσσα (ενδώνυμο: occitan, στα οξιτανικά προφέρεται: [utsiˈta],[1] στα γαλλικά προφέρεται: [ɔksitɑ̃], lenga d'òc, στα οξιτανικά προφέρεται: ['leŋgɔ 'ðɔ], γαλλικά: langue d'oc) είναι μία από τις οξιτανορομανικές γλώσσες της Ευρώπης. Παραδοσιακά εντοπίζεται στην ιστορική περιοχή της Οξιτανίας στη σημερινή νότια Γαλλία που περιλαμβάνει τόσο ορισμένες κοιλάδες των Άλπεων της Ιταλίας όσο και την Κοιλάδα του Αράν στην Καταλονία. Είναι επίσημη γλώσσα σε τοπικό επίπεδο μόνο στην τελευταία και συνεπίσημη, σε περιφερειακό επίπεδο, μαζί με την καταλανική και την ισπανική.
Οξιτανικά | |
---|---|
Occitan και lenga d'òc | |
Ταξινόμηση | Ινδοευρωπαϊκές
|
Διάλεκτοι | Γασκωνικά, Προβηγκιανά, Αουβερνιατικά, Βιβαροαλπικά, Λεμουζινικά, Νισαρντικά, Λεγγαδουσιανά |
Σύστημα γραφής | λατινική γραφή, classical norm of Occitan, Mistralian norm και Norme bonnaudienne |
Κατάσταση | |
Επίσημη γλώσσα | Κοιλάδα του Αράν, Καταλονία |
Ρυθμιστής | Συμβούλιο της Οξιτανικής Γλώσσας |
ISO 639-1 | oc |
ISO 639-2 | oci |
ISO 639-3 | oci |
SIL | oci |
Παρότι υπήρξε η κυρίαρχη λογοτεχνική γλώσσα των απαρχών του Ύστερου Μεσαίωνα στη ρομανόφωνη Ευρώπη, η υποταγή των οξιτανικών ηγεμονιών όπως της Κομητείας της Τουλούζης στο Βασίλειο της Γαλλίας απομάκρυνε τα οξιτανικά από την επίσημη και γραπτή χρήση, οδηγώντας τα σε παρακμή. Η Οξιτανική Αναγέννηση των αρχών του 19ού αιώνα και το κίνημα των Felibriges δεν ανέτρεψαν την κατάσταση, με τα οξιτανικά σήμερα να είναι για πολλούς γλωσσολόγους καταδικασμένα στην γλωσσική τους αντικατάσταση από τα γαλλικά.[2]