Ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Στην κλασική αρχαιότητα, συγγραφείς όπως ο Ηρόδοτος,[1] ο Πλάτωνας,[2] ο Ξενοφώντας,[3] ο Αθήναιος[4] και άλλοι πολλοί εξερεύνησαν πτυχές του Ομόφυλου έρωτα στην αρχαία Ελλάδα. Η πιο διαδεδομένη και σημαντική για την κοινωνία μορφή ομόφυλων σεξουαλικών σχέσεων στην αρχαία Ελλάδα ήταν μεταξύ ενήλικων ανδρών και έφηβων αγοριών, που ήταν γνωστή ως παιδεραστία (οι γάμοι μεταξύ ανδρών και γυναικών στην αρχαία Ελλάδα είχαν επίσης στέρεα ηλικιακή δομή, όπου 30χρονοι άνδρες παντρεύονταν κορίτσια στην αρχή της εφηβείας τους).[5] Αν και υπήρχαν σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ενήλικων ανδρών, το ένα από τα δύο μέλη της κάθε σχέσης καταπατούσε τις κοινωνικές συμβάσεις, κρατώντας παθητικό ρόλο. Είναι ασαφής η αντιμετώπιση παρόμοιων σχέσεων μεταξύ γυναικών γενικά στην κοινωνία, όμως υπάρχουν παραδείγματα από την εποχή της Σαπφούς [6]
Οι αρχαίοι Έλληνες δεν αντιλαμβανόντουσταν τον σεξουαλικό προσανατολισμό σαν κοινωνικό αναγνωριστικό όπως κάνουν οι σύγχρονοι δυτικοί πολιτισμοί. Η ελληνική κοινωνία δεν διαχώριζε την ερωτική επιθυμία ή συμπεριφορά βάσει του φύλου του συμμετέχοντα, αλλά του ρόλου που έπαιζε ο κάθε συμμετέχων στη σεξουαλική πράξη, το ρόλο του ενεργητικού και του παθητικού, όσον αφορά τη διείσδυση.[6] Αυτή η ενεργητική/παθητική πόλωση ανταποκρινόταν στους κυρίαρχους και υποτακτικούς ρόλου: ο ενεργητικός (διεισδυτικός) ρόλος συνδέεται με την αρρενωπότητα, την υψηλή κοινωνική θέση και την ενηλικίωση, ενώ ο παθητικός ρόλος συνδέεται με τη θηλυκότητα, χαμηλότερη κοινωνική θέση και τη νιότη.[6]