Καρολίγγεια Αναγέννηση
From Wikipedia, the free encyclopedia
Στα χρόνια της βασιλείας του Καρλομάγνου αλλά και του διαδόχου του Λουδοβίκου του Ευσεβούς της γερμανικής Καρολίγγειας δυναστείας παρατηρείται ανάπτυξη των γραμμάτων και των τεχνών στην βόρεια Ευρώπη μετά την κατάρρευση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 476, και την γνωριμία με την λατινική κυρίως γραμματεία. Η περίοδος αυτή ονομάστηκε παραδοσιακά στην δυτική Ευρώπη από τους Καρολίδες -για κάποιους ιστορικούς πιθανώς υπερβολικά[1]- Καρολίγγεια Αναγέννηση. Αποτελεί μέρος των λεγόμενων Μεσαιωνικών Αναγεννήσεων και την ακολούθησε η Οθωνική Αναγέννηση (10ος αι. μ.Χ.).
Την εποχή εκείνη η πνευματική ζωή επηρεαζόταν ως επί το πλείστον από τη στάση του εκάστοτε ηγεμόνα και από την πατρωνία που μπορούσαν να παρέχουν οι αρχές στους καλλιτέχνες και λογίους. Έτσι έχουμε ένα βαθύ χάσμα ανάμεσα στην «επιχορηγούμενη» αυλική κουλτούρα και στην πιο ελεύθερη πολιτισμική ζωή.