Ισπανική Φλόριντα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ισπανική Φλόριντα (ισπανικά: La Florida) ήταν η πρώτη μεγάλη ευρωπαϊκή αποικία στη Βόρεια Αμερική, κατά τη διάρκεια της Εποχής των Ανακαλύψεων. Ως απόρροια του Ισπανικού Αποικισμού της Αμερικής, η Φλόριντα αποτέλεσε μέρος του Γενικού Καπετανάτου της Κούβας, της Αντιβασιλείας της Νέας Ισπανίας και της Ισπανικής Αυτοκρατορίας.[1] Παρόλο που τα σύνορά της δεν καθορίστηκαν ποτέ σαφώς ή επίσημα, η έκτασή της ήταν αρχικά πολύ μεγαλύτερη από τη σημερινή Πολιτεία της Φλόριντα, εκτεινόμενη σε μεγάλο μέρος των σημερινών νοτιοανατολικών Ηνωμένων Πολιτειών. Περιλάμβανε δηλαδή τμήματα της Γεωργίας, της Αλαμπάμα, του Μισισιπή, της Βόρειας και Νότιας Καρολίνας και της Λουιζιάνας.[2][3] Η αξίωση της Ισπανίας σε αυτή την αχανή περιοχή βασίστηκε σε αρκετές αποστολές που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα. Μια σειρά από αποστολές, οικισμοί και μικρά φρούρια δημιουργήθηκαν τον 16ο και σε μικρότερο βαθμό τον 17ο αιώνα. Τελικά αρκετοί εγκαταλείφθηκαν λόγω της πίεσης από τους επεκτεινόμενους αγγλικούς και γαλλικούς αποικιακούς οικισμούς, της κατάρρευσης των ιθαγενών πληθυσμών και της γενικής δυσκολίας να γίνουν αγροτικά ή οικονομικά αυτάρκεις. Μέχρι τον 18ο αιώνα, ο έλεγχος της Ισπανίας στη Φλόριντα εκτεινόταν σε μια σειρά από οικισμούς που βρίσκονταν εντός των ορίων της σημερινής Φλόριντα.
Η Φλόριντα χρησίμευσε ως ασπίδα για τις ισπανικές αποικίες του Μεξικού και της Καραϊβικής, έναντι των αγγλικών αποικιών του βορρά. Σε αντίθεση με το Μεξικό και το Περού, εκεί δεν υπήρχαν πολύτιμα μέταλλα, ενώ οι ασθένειες και οι επιδρομές από τους ιθαγενείς και τους αποίκους της Καρολίνας δυσκόλεψαν την δημιουργία μεγάλων φυτειών στην περιοχή. Ωστόσο, δημιουργήθηκαν μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες βοοειδών ελευθέρας βοσκής, που προμήθευαν τόσο τις τοπικές όσο και τις κουβανικές αγορές. Οι παράκτιες πόλεις Πενσακόλα και Άγιος Αυγουστίνος ανέπτυξαν σημαντικά λιμάνια, όπου μπορούσαν να φιλοξενήσουν ισπανικά πλοία που χρειάζονταν νερό ή προμήθειες και πραγματοποιούσαν εμπορικά ή εξερευνητικά ταξίδια.
Η Βρετανία κατέλαβε τη Φλόριντα για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, έπειτα από το τέλος του Επταετούς Πολέμου το 1763, και την κράτησε για είκοσι χρόνια μέχρι το 1783. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πολλοί ισπανόφωνοι μετανάστευσαν στην Κούβα, ενώ οι Βρετανοί χώρισαν το έδαφος σε Ανατολική και Δυτική Φλόριντα και πρόσφερε ελεύθερη γη σε νέους εποίκους. Ωστόσο, δεν μπόρεσε να αυξήσει τον τοπικό πληθυσμό και την οικονομική παραγωγή. Η ικανότητα της Ισπανίας να κυβερνά και να ελέγχει την αποικία συνέχισε να διαβρώνεται και, μετά από επανειλημμένες επιδρομές αμερικανικών δυνάμεων εναντίον του λαού Σεμινόλ που είχε εγκατασταθεί στη Φλόριντα, αποφάσισε τελικά να την πουλήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα δύο συμβαλλόμενα μέρη υπέγραψαν τη Συνθήκη Άνταμς-Ονίς (1819) και η μεταφορά πραγματοποιήθηκε επίσημα στις 17 Ιουλίου 1821.[4]