Ερημίτης
άτομο που ζει σε απομόνωση από την κοινωνία / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο ερημίτης, γνωστός (στη χριστιανική παράδοση) και ως αναχωρητής, είναι ένας άνθρωπος που ζει με τη θελησή του μόνος του, σε κάποια απομονωμένη τοποθεσία - ερημικό τόπο, από όπου και η ετυμολογία της λέξεως.[1][2][3] Αυτή η εθελοντική απομόνωση ενός ανθρώπου από τους συνανθρώπους του ενέχει σημαντική θέση σε διάφορες θρησκείες, συνδεόμενη με την καταπίεση των σαρκικών επιθυμιών και την επίτευξη ανώτερης πνευματικής ασκήσεως. Η λέξη ασκητής έχει κάπως ευρύτερη έννοια, αφού μπορεί να σημαίνει και τον μοναχό που ζει (εγκαταβιώνει) σε μονή ή σκήτη μαζί με άλλους μοναχούς. Από την άλλη, με την ευρύτερη έννοια, η λέξη «ερημίτης» σημαίνει τον μοναχικό άνθρωπο, που έχει αποτραβηχθεί από την κοινωνία για οποιονδήποτε λόγο, ακόμα και αν ζει μέσα σε πόλη.
- * Για άλλες έννοιες δείτε Ερημίτης (αποσαφήνιση).