Βενετική Σχολή
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Βενετική Σχολή ζωγραφικής ήταν κινητήρια δύναμη στην Ιταλική Αναγέννηση και την μετέπειτα εξέλιξη. Οι δημιουργοί της Σχολής ήταν οι κορυφαίοι Βενετοί ζωγράφοι τα αδέλφια Τζοβάνι Μπελλίνι και Τζεντίλε Μπελλίνι, ακολούθησαν άλλοι κορυφαίοι ζωγράφοι όπως ο Τιτσιάνο, ο Τιντορέττο, ο Τζορτζόνε, ο Πάλμα Βέκκιο ο Πάολο Βερονέζε, ο Τζάκοπο Μπασσάνο και αργότερα ο Τζανμπαττίστα Τιέπολο. Το Βενετσιάνικο στυλ ζωγραφικής έδωσε μεγαλύτερη έμφαση στο χρώμα από την γραφή, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ιταλία που κυριαρχούσε ο Μανιερισμός, κυριάρχησε στην Ευρωπαϊκή ζωγραφική τους επόμενους αιώνες.[1][2] Την μεγάλη δόξα που γνώρισε η Σχολή της Βενετίας τον 16ο αιώνα ακολούθησε η παρακμή τον 17ο αιώνα, μια απροσδόκητη νέα άνθιση γνώρισε τον 18ο αιώνα με την στροφή της τέχνης από το Μπαρόκ στο Ροκοκό.[3] Με την πτώση της Δημοκρατίας (1797) ακολούθησε ο οριστικός θάνατος της Σχολής, η τέχνη συνεχίστηκε ωστόσο από τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες.[4] Η παρακμή στην Δημοκρατία της Βενετίας είχε ήδη αρχίσει (1500), παρέμεινε ωστόσο πολλά χρόνια ακόμα "η ισχυρότερη και πλουσιότερη πόλη ολόκληρης της Ιταλικής χερσονήσου". Η Δημοκρατία είχε υπό τον έλεγχο της πολλές μεγάλες Ιταλικές πόλεις όπως η Πάντοβα, η Μπρέσια και η Βερόνα, την Ίστρια, την Δαλματία, τα νησιά και τις ακτές της Κροατίας.[5] Οι κορυφαίοι Βενετοί ζωγράφοι τον 16ο αιώνα δεν ήταν "γηγενείς της πόλεις" αλλά είχαν έρθει φιλοξενούμενοι από άλλες περιοχές της Βενετικής επικράτειας.[6] Η υπόλοιπη Ιταλική χερσόνησος υποτιμούσε σημαντικά την Βενετία και την τέχνη της, χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ζωγράφος από την Φλωρεντία Τζόρτζο Βαζάρι ήρθε στην Δημοκρατία μόνο για να πάρει συμπληρωματικές πληροφορίες για την διδακτορική του διατριβή.[7] Οι ξένες Ευρωπαϊκές χώρες εκτιμούσαν την τέχνη της Βενετίας στον μέγιστο βαθμό, στον μεγαλύτερο από ολόκληρη την υπόλοιπη Ιταλία. Τον 18ο αιώνα ιδιαίτερα οι Βενετοί ζωγράφοι είχαν τόσο μεγάλη φήμη στο εξωτερικό που το μεγαλύτερο τμήμα της ζωής τους ήταν υποχρεωμένοι να ζουν στο εξωτερικό ως καλεσμένοι.[8]