Αυτοκρατορία των Κοσσανών
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Αυτοκρατορία των Κοσσανών (αρχαία ελληνικά: Βασιλεία Κοσσανῶν, βακτριανά: Κυϸανο, Κουσανό, σανσκριτικά: कुषाण राजवंश Kusan Rājavaṃśa, BHS (Βουδιστικά Υβριδικά Σανσκριτικά): Gusana-vaṃśa; παρθικά: 𐭊𐭅𐭔𐭍 𐭇𐭔𐭕𐭓 Kušan-xšaθr[1]) ήταν αυτοκρατορία που σχηματίστηκε από το λαό των Γιουέ-τσι, στα εδάφη της Βακτριανής στις αρχές του 1ου μ.Χ. αιώνα. Είχε εξαπλωθεί για να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος του σημερινού Αφγανιστάν[2] και στη συνέχεια τα βόρεια τμήματα της ινδικής υποηπείρου, τουλάχιστον μέχρι τη Σακετά και το Σαρνάθ κοντά στο Βαρανάσι (Μπεναρές), όπου έχουν βρεθεί επιγραφές που χρονολογούνται από την εποχή του Κοσσανού αυτοκράτορα Κανίσκα του Μεγάλου.[3] Ο αυτοκράτορας Κανίσκα ήταν μεγάλος προστάτης του Βουδισμού. Ωστόσο, καθώς οι Κοσσανοί επεκτάθηκαν προς τα νότια, οι θεότητες στα μεταγενέστερά τους νομίσματα αντικατόπτριζαν τη νέα ινδουιστική τους πλειονότητα-ταυτότητα.[4][5] Μετά την κατάκτηση του ινδοελληνικού βασιλείου και των εδαφών του πρώην ελληνικού βασιλείου της Βακτριανής, πιθανώς χρησιμοποίησαν την ελληνική γλώσσα για κάποιες δεκαετίες ως γλώσσα της διοίκησης, αλλά στις αρχές του 2ου αιώνα την αντικατέστησαν με τη Βακτριανή,[6] ενώ γενικά χαρακτηρίζονται από την πρόσμειξη πολλών ελληνικών και ινδικών στοιχείων.