Πάμπλο Εσκομπάρ
Κολομβιανός βαρώνος ναρκωτικών / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Πάμπλο Εμίλιο Εσκομπάρ Γκαβίρια (ισπανικά: Pablo Emilio Escobar Gaviria) (1 Δεκεμβρίου 1949 - 2 Δεκεμβρίου 1993) ήταν Κολομβιανός βαρόνος ναρκωτικών, ηγετική μορφή του Καρτέλ της Μεδεγίν. Αναφέρεται συχνά ως «βασιλιάς της κοκαΐνης» και υπήρξε ένας από τους πλουσιότερους εγκληματίες στην ιστορία. Το 1989 ανακηρύχθηκε από το αμερικανικό περιοδικό Forbes έβδομος πλουσιότερος στον κόσμο με περιουσία που ανερχόταν, σύμφωνα με εκτιμήσεις, στα 9 δισεκατομμύρια δολάρια.[3]
Πάμπλο Εσκομπάρ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Pablo Escobar (Ισπανικά) |
Γέννηση | 1 Δεκεμβρίου 1949 Ρίο Νέγκρο |
Θάνατος | 2 Δεκεμβρίου 1993 (44 ετών) Μεδεγίν Μεδεγίν |
Αιτία θανάτου | τραύμα από πυροβολισμό |
Τόπος ταφής | Μεδεγίν[1] |
Κατοικία | La Catedral (1991–1992) |
Ψευδώνυμο | El Patron Ο Γιατρός Ο Μάγος Ο Νονός Ο Τζαχος Ο Τσάρος της κοκαϊνης Ο Ζόρικος και Ο διάβολος. |
Χώρα πολιτογράφησης | Κολομβία |
Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Ισπανικά |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά[2] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | Δολοφόνος |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Colombian Liberal Party |
Ποινική κατάσταση | |
Κατηγορίες εγκλήματος | παράνομο εμπόριο ναρκωτικών υπεξαίρεση Ρουσφέτι |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Μαρία Βικτόρια Χενάο (1976-1993) |
Σύντροφος | María Isabel Santos Caballero (άγνωστη τιμή–1976) |
Τέκνα | Σεμπαστιάν Μαροκίν Μανουέλα Εσκομπάρ |
Αδέλφια | Roberto Escobar |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Μέλος της Βουλής των αντιπροσώπων της Κολομβίας (1982–1983) διευθυντής (Καρτέλ Μεντεγίν) |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Γεννημένος στο Ρίονεγρο και μεγαλωμένος στο Μεντεγίν, ο Εσκομπάρ σπούδασε για σύντομο χρονικό διάστημα στο Universidad Autónoma Latinoamericana του Μεντεγίν, αλλά έφυγε χωρίς να αποφοιτήσει. Αντ' αυτού άρχισε να εμπλέκεται σε εγκληματικές δραστηριότητες, αρχικά πουλώντας λαθραία τσιγάρα και πλαστά λαχεία, καθώς σε κλοπές οχημάτων. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, άρχισε να εργάζεται για διάφορους λαθρέμπορους ναρκωτικών, συχνά απαγάγοντας και κρατώντας ανθρώπους για λύτρα.
Το 1976, ο Εσκομπάρ ίδρυσε το Καρτέλ Μεντεγίν, το οποίο διένειμε κοκαΐνη και δημιούργησε τις πρώτες οδούς λαθρεμπορίου από το Περού, τη Βολιβία και τον Ισημερινό, μέσω της Κολομβίας και τελικά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η διείσδυση του Εσκομπάρ στις ΗΠΑ δημιούργησε σημαντική ζήτηση για κοκαΐνη και μέχρι τη δεκαετία του 1980 εκτιμήθηκε ότι ο Εσκομπάρ διακινούσε σε μηνιαία βάση αποστολές 70 έως 80 τόνων κοκαΐνης από την Κολομβία. Ως αποτέλεσμα, έγινε γρήγορα ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο,[4][5] αλλά πολέμησε συνεχώς αντίπαλα καρτέλ ναρκωτικών στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό, οδηγώντας σε σφαγές και δολοφονίες αστυνομικών, δικαστών, ντόπιων και επιφανών πολιτικών, [6]κάνοντας την Κολομβία την πρωτεύουσα των δολοφονιών του κόσμου.[7]
Στις κοινοβουλευτικές εκλογές της Κολομβίας το 1982, ο Εσκομπάρ εξελέγη ως αναπληρωματικό μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων ως μέρος του κινήματος Φιλελεύθερων Εναλλακτικών. Μέσω αυτού, ήταν υπεύθυνος για κοινοτικά έργα όπως η κατασκευή σπιτιών και γηπέδων ποδοσφαίρου, τα οποία του έδωσαν μεγάλη δημοτικότητα μεταξύ των κατοίκων των πόλεων που σύχναζε. Ωστόσο, οι πολιτικές φιλοδοξίες του Εσκομπάρ ματαιώθηκαν από τις κυβερνήσεις της Κολομβίας και των ΗΠΑ, οι οποίες πίεζαν συστηματικά για τη σύλληψή του, με τον Εσκομπάρ να πιστεύεται ευρέως ότι ενορχήστρωσε τις βομβιστικές επιθέσεις στην πτήση 203 της Avianca και στο κτίριο DAS ως αντίποινα.
Το 1991, ο Εσκομπάρ παραδόθηκε στις αρχές και καταδικάστηκε σε φυλάκιση πέντε ετών για μια σειρά από κατηγορίες, αλλά συνήψε μια συμφωνία με τον Κολομβιανό Πρόεδρο Σέζαρ Γκαβίρια, με τη δυνατότητα να κρατηθεί στη δική του, αυτοκατασκευασμένη φυλακή La Catedral. Το 1992, ο Εσκομπάρ δραπέτευσε και κρύφτηκε όταν οι αρχές προσπάθησαν να τον μεταφέρουν σε ένα πιο τυπικό σοφρωνιστικό ίδρυμα, οδηγώντας σε ένα άνευ προηγουμένου ανθρωποκυνηγητό σε όλη τη χώρα.[8] Ως αποτέλεσμα, το καρτέλ του Μεντεγίν κατέρρευσε και το 1993, ο Εσκομπάρ σκοτώθηκε στη γενέτειρά του από την Εθνική Αστυνομία της Κολομβίας, μια μέρα μετά τα 44α γενέθλιά του.[9]
Η κληρονομιά του Εσκομπάρ παραμένει αμφιλεγόμενη μέχρι σήμερα. Ενώ πολλοί καταγγέλλουν την αποτρόπαια φύση των εγκλημάτων του, θεωρήθηκε ως μια φιγούρα «όπως του Ρομπέν των Δασών» για πολλούς στην Κολομβία, καθώς παρείχε πολλές ανέσεις στους φτωχούς. Η δολοφονία του θρηνήθηκε από πολλούς και την κηδεία του παρακολούθησαν πάνω από 25.000 άτομα.[10] Επιπλέον, η ιδιωτική του περιουσία, Χασιέντα Νάπολες, έχει μετατραπεί σε θεματικό πάρκο.[11] Η ζωή του έχει επίσης χρησιμεύσει ως έμπνευση ευρέως στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και τη μουσική.