Μετακλασική εποχή
περίοδος μεταξύ αρχαίας και σύγχρονης ιστορίας / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Μετακλασική εποχή είναι η χρονική περίοδος 500-1450 μ.Χ. Χαρακτηρίστηκε από γεωγραφική επέκταση πολιτισμών σε όλον τον κόσμο, ανάπτυξη εμπορικών σχέσεων μεταξύ των πολιτισμών και ανάπτυξη των τριών μεγάλων θρησκειών (Χριστιανισμός, Ισλάμ και Βουδισμός). Για τη σχολή της "παγκόσμιας ιστορίας" ο Μεσαίωνας είναι συνώνυμος της μετακλασικής εποχής.[1][2]
Στην Ασία με διάδοση του Ισλάμ φτιάχτηκε μια νέα αυτοκρατορία και ήταν η Χρυσή Εποχή του Ισλάμ στο εμπόριο με Ασιατικές, Αφρικανικές και Ευρωπαϊκές χώρες και την επιστημονική πρόοδο στο μεσαιωνικό Ισλαμικό κόσμο. Στην Ανατολική Ασία εδραιώθηκε η εξουσία της Αυτοκρατορικής Κίνας, που καθιέρωσε ευημερούσες δυναστείες με δύναμη επιρροής σε Κορέα, Βιετνάμ και Ιαπωνία. Εξαπλώθηκαν θρησκείες όπως ο Βουδισμός και ο Νεο-Κομφουκιανισμός και εφευρέθηκε το μπαρούτι στην Κίνα. Η Μογγολική Αυτοκρατορία σύνδεσε την Ευρώπη και την Ασία με ασφαλές εμπόριο και γεωγραφική σταθερότητα. Ο παγκόσμιος πληθυσμός διπλασιάστηκε από 210 εκατομμύρια το 500 μ.Χ. σε 461 εκατομμύρια το 1500 μ.Χ.[3] Όμως, σε κάποιες περιοχές υπήρξε απώλεια πληθυσμού από περιστατικά όπως η Πανούκλα του Ιουστινιανού, οι Επιδρομές των Μογγόλων και επιδημία Χολέρας.[4]