Ο Ιλιά Ιλίτς Μέτσνικοφ (ρωσικά: Илья́ Ильи́ч Ме́чников, 15 Μαΐου [Π.Η. 3 Μαΐου] 1845 – 15 Ιουλίου 1916) ήταν Ουκρανός, Ρώσος και Γάλλος ζωολόγος γνωστός για την πρωτοπόρα έρευνά του στην ανοσολογία.[7][8][9] Για την αναγνώριση της δουλειάς του στο πεδίο της ανοσίας, του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 1908, από κοινού με τον Πάουλ Έρλιχ.[10]
Γρήγορες Πληροφορίες Ιλιά Μέτσνικοφ, Όνομα στη μητρική γλώσσα ...
Ιλιά Μέτσνικοφ |
---|
|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Илья Ильич Мечников (Ρωσικά)[1] |
---|
Γέννηση | 3ιουλ. / 15 Μαΐου 1845γρηγ.[2][3] Ivanivka[4][5][3] |
---|
Θάνατος | 2ιουλ. / 15 Ιουλίου 1916γρηγ.[3] Παρίσι[6][5][3] |
---|
Αιτία θανάτου | έμφραγμα του μυοκαρδίου |
---|
Υπηκοότητα | Γαλλία και Ρωσική Αυτοκρατορία |
---|
Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν και d:Q106947038 |
---|
Σύζυγος | Olga Belokopytova |
---|
Γονείς | Ilya Ivanovich Mechnikov και Emilia Barto Mechnikov |
---|
Βραβεύσεις | βραβείο Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας (1908), Μετάλλιο Κόπλυ (1906), Karl Ernst von Baer medal (1891), μετάλλιο Άλμπερτ (1916) και αλλοδαπό μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου (12 Δεκεμβρίου 1895) |
---|
Επιστημονική σταδιοδρομία |
---|
Ερευνητικός τομέας | ανοσολογία, μικροβιολογία, γεροντολογία, παθολογοανατομία, εμβρυολογία και ανοσοποιητικό σύστημα |
---|
Ιδιότητα | βιολόγος, ανοσολόγος, ζωολόγος, χημικός, εφευρέτης, ιατρός, φυσιολόγος, μικροβιολόγος, εντομολόγος και βοτανολόγος |
---|
Διδακτορικός καθηγητής | Leon Cienkowski και Λουί Παστέρ |
---|
Ακαδημαϊκός τίτλος | doctor rerum naturalium και doctor |
---|
Φοιτητές του | Danylo Zabolotny, Nikolay Gamaleya, Βάλντεμαρ Χάφκιν, d:Q16535549, Lev Tarassevitch, Savchenko Ivan Grigorovich και Alexandre Besredka |
---|
δεδομένα (π • σ • ε
) |
Κλείσιμο
Συγκεκριμένα του αποδίδεται η ανακάλυψη των φαγοκυττάρων (μακροφάγα) το 1882. Αυτά τα κύτταρα αποδείχθηκε ότι ήταν ο κύριος αμυντικός μηχανισμός της εγγενούς ανοσίας.[11] Καθιέρωσε την ιδέα της κυτταρικής ανοσίας, ενώ ο Έρλιχ αυτή της χυμικής ανοσίας. Οι εργασίες τους θεωρούνται οι θεμέλιοι λίθοι της επιστήμης της ανοσολογίας.[12] Του έχει δοθεί ο χαρακτηρισμός του «πατέρα της κυτταρικής ανοσίας».[13] Επίσης, του αποδίδεται από κάποιες φορές ότι δημιούργησε τον όρο γεροντολογία το 1903, για την μελέτη του γήρατος και της μακροζωίας.[14][15]