Έκτοπη κύηση
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η έκτοπη ή εξωμήτριος κύηση είναι μια εγκυμοσύνη κατά την οποία το έμβρυο προσκολλάται έξω από τη μήτρα.[1] Τα σημεία και συμπτώματα περιλαμβάνουν κλασικά κοιλιακό άλγος και κολπική αιμορραγία, αλλά λιγότερο από το 50 τοις εκατό των προσβεβλημένων γυναικών έχουν και τα δύο αυτά συμπτώματα.[2] Ο πόνος μπορεί να περιγραφεί ως οξύς, θαμπός ή σαν κράμπα.[2] Ο πόνος μπορεί επίσης να εξαπλωθεί στον ώμο εάν έχει εμφανιστεί αιμορραγία στην κοιλιά.[2] Η σοβαρή αιμορραγία μπορεί να οδηγήσει σε γρήγορο καρδιακό ρυθμό, λιποθυμία ή σοκ.[1][2] Με πολύ σπάνιες εξαιρέσεις το έμβρυο δεν μπορεί να επιβιώσει.[3]
Έκτοπη κύηση | |
---|---|
Σχέδιο έκτοπης κύησης (στην σάλπιγγα) | |
Ειδικότητα | μαιευτική και Γυναικολογία |
Συμπτώματα | κοιλιακό άλγος |
Ταξινόμηση | |
ICD-10 | O00 |
ICD-9 | 633 |
DiseasesDB | 4089 |
MedlinePlus | 000895 |
eMedicine | med/3212 emerg/478 radio/231 |
MeSH | D011271 |
Οι παράγοντες κινδύνου για έκτοπη κύηση περιλαμβάνουν φλεγμονώδη νόσο της πυέλου, που συχνά οφείλεται σε λοίμωξη από χλαμύδια, κάπνισμα, προηγούμενη χειρουργική επέμβαση σαλπίγγων, ιστορικό υπογονιμότητας και τη χρήση τεχνολογίας υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.[4] Όσες γυναίκες είχαν προηγουμένως έκτοπη κύηση διατρέχουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο να έχουν άλλη μία.[4] Οι περισσότερες εξωμήτριες κυήσεις (90%) συμβαίνουν στη σάλπιγγα, οι οποίες είναι γνωστές ως σαλπιγγικές κυήσεις,[4] αλλά η εμφύτευση μπορεί επίσης να συμβεί στον τράχηλο, στις ωοθήκες, στην καισαρική ουλή ή εντός της κοιλιάς.[2] Η ανίχνευση της έκτοπης εγκυμοσύνης γίνεται συνήθως με εξετάσεις αίματος για ανθρώπινη χοριακή γοναδοτροπίνη (hCG) και υπερηχογράφημα.[2] Αυτό μπορεί να απαιτεί πολλαπλούς ελέγχους.[2] Ο υπέρηχος λειτουργεί καλύτερα όταν εκτελείται μέσα από τον κόλπο.[2] Άλλες αιτίες παρόμοιων συμπτωμάτων περιλαμβάνουν: αποβολή, συστροφή ωοθηκών και οξεία σκωληκοειδίτιδα.[2]
Η πρόληψη γίνεται με τη μείωση των παραγόντων κινδύνου όπως οι λοιμώξεις από χλαμύδια μέσω του ελέγχου και της θεραπείας.[5] Ενώ ορισμένες εξωμήτριες κυήσεις υποστρέφουν χωρίς θεραπεία, αυτή η προσέγγιση δεν έχει μελετηθεί καλά όσον αφορά το 2014.[4] Η χρήση του φαρμάκου μεθοτρεξάτη είναι τόσο αποτελεσματική όσο και η χειρουργική επέμβαση σε ορισμένες περιπτώσεις.[4] Συγκεκριμένα λειτουργεί καλά όταν η β-HCG είναι χαμηλή και το μέγεθος της έκτοπης κύησης είναι μικρό.[4] Χειρουργική επέμβαση όπως η σαλπιγγεκτομή εξακολουθεί να συνιστάται συνήθως εάν οι σάλπιγγες έχουν τρυπηθεί, υπάρχει καρδιακός παλμός του εμβρύου ή τα ζωτικά σημεία του ατόμου είναι ασταθή.[4] Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι λαπαροσκοπική ή μέσω μεγαλύτερης τομής, γνωστής ως λαπαροτομία.[1] Η μητρική νοσηρότητα και θνησιμότητα μειώνονται με τη θεραπεία.[4]
Το ποσοστό έκτοπης κύησης είναι περίπου 1% και 2% των ζώντων γεννήσεων στις ανεπτυγμένες χώρες, αν και μπορεί να είναι έως και 4% όταν χρησιμοποιείται τεχνολογία υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.[1] Είναι η πιο κοινή αιτία θανάτου γυναικών κατά το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, αποτελώντας περίπου 6-13% του συνόλου.[4] Στον ανεπτυγμένο κόσμο η έκβαση έχει βελτιωθεί ενώ στον αναπτυσσόμενο κόσμο συχνά παραμένει κακή.[5] Ο κίνδυνος θανάτου στον ανεπτυγμένο κόσμο είναι μεταξύ 0,1 και 0,3 τοις εκατό, ενώ στον αναπτυσσόμενο κόσμο είναι μεταξύ 1 και 3 τοις εκατό.[6] Η πρώτη γνωστή περιγραφή μιας έκτοπης εγκυμοσύνης είναι από τον Αλ-Ζαχράουι τον 11ο αιώνα.[5] Η λέξη «έκτοπος» σημαίνει «εκτός τόπου».[7]