Старажытны свет
From Wikipedia, the free encyclopedia
Старажытны свет — перыяд у гісторыі чалавецтва, які вылучаецца паміж дагістарычным перыядам і пачаткам Сярэднявечча ў Еўропе[1]. У іншых рэгіёнах часавыя межы старажытнасці могуць адрознівацца ад еўрапейскіх. Напрыклад, канцом старажытнага перыяду ў Кітаі часам лічаць з'яўленне імперыі Цынь[2], у Індыі — імперыі Чола[3][4][5], а ў Амерыцы — пачатак еўрапейскай каланізацыі[6]
Працягласць пісьмовага перыяду гісторыі складае прыкладна 5—5,5 тыс. гадоў, пачынаючы ад з'яўлення клінапісу ў шумераў[7][8]. Тэрмін «класічная старажытнасць» (або антычнасць) звычайна адносіцца да грэчаскай і рымскай гісторыі, якая пачынаецца ад першай Алімпіяды (776 г. да н.э.). Гэта дата амаль супадае з традыцыйнай датай заснавання Рыма (753 г. да н.э.). Датай заканчэння еўрапейскай старажытнай гісторыі звычайна лічаць год падзення Заходняй Рымскай імперыі (476 г. н. э.)[9][10], а часам — дату смерці імператара Юстыніяна I (565 г.)[11], з'яўленне ісламу (622 г.)[12] або пачатак кіравання імператара Карла Вялікага[13].