Перасяленне славян на Балканы
From Wikipedia, the free encyclopedia
Перасяленне славян на Балканскі паўвостраў стала адным з найважнейшых міграцыйных вектараў эпохі Вялікага перасялення народаў. Актыўная фаза перасялення прыйшлася на VI-VIII стагоддзі. Старажытныя славяне пранікалі на Балканы галоўным чынам з паўночнага захаду, гэта значыць спускаючыся ўніз па цячэнні Дуная, хоць, магчыма, што частка з іх патрапіла сюды і з усходу (ціверцы), калі прайшлі праз былую рымскую Дакію і фарсіравалі ніжняе цячэнне ракі ў раёне Дабруджы.
Славяне пачалі рассяляцца са сваёй прарадзімы ўжо ў II стагоддзі. Хутчэй за ўсё, некаторыя дыялектныя моўныя адрозненні існавалі ўжо тады, але мова была адзінай, але ў V—VI стагоддзі славянская экспансія набыла велізарныя маштабы і да VII—X стагоддзяў славянскае моўнае адзінства перастала існаваць.
Інфармацыю пра першыя з'яўленні славян на Балканах у V стагоддзі можна знайсці ў працах візантыйскіх пісьменнікаў і гісторыкаў: Пракопа Кесарыйскага і Іаана Эфескага. Да VII стагоддзя славянскія плямёны трывала замацаваліся на Балканскім паўвостраве і сталі паступова рухацца ў бок Пелапанеса і Эгейскіх астравоў. Пазней, некаторыя славяне пракраліся і ў Анатолію.
Перасяленне славян не было мірнай каланізацыяй: знойдзены сляды супраціўлення з боку элінаў і ілірыйцаў, але супраціўленне не было значным з-за таго, што Візантыя была саслаблена бесперапыннымі войнамі з персамі і арабамі.