Іаган Готліб Фіхтэ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Іаган Готліб Фіхтэ (ням.: Johann Gottlieb Fichte, 19 мая 1762, Бішофсверда — 27 студзеня 1814, Берлін) — нямецкі філосаф. Адзін з заснавальнікаў групы напрамкаў у філасофіі вядомай як суб'ектыўны ідэалізм, які развіўся з тэарэтычных і этычных работ Імануіла Канта. Фіхтэ часта ўспрымаецца як фігура, філасофскія ідэі якога паслужылі мостам паміж ідэямі Канта і германскага ідэаліста Георга Вільгельма Фрыдрыха Гегеля. У апошні час Фіхтэ атрымаў прызнанне дзякуючы яго арыгінальнай здольнасці пранікнення ў сутнасць прыроды самасвядомасці і самааналізу. Гэтак жа як у Дэкарта і ў Канта, праблема аб'ектыўнасці і свядомасці служыла матывам яго філасофскіх разважанняў. Фіхтэ таксама пісаў працы па палітычнай філасофіі і з-за гэтага ён ўспрымаецца некаторымі філосафамі як бацька Нямецкага нацыяналізму.
Іаган Готліб Фіхтэ | |
---|---|
ням.: Johann Gottlieb Fichte | |
Дата нараджэння | 19 мая 1762(1762-05-19)[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 27 студзеня 1814(1814-01-27)[4][5][…] (51 год) ці 29 студзеня 1814(1814-01-29)[6] (51 год) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Жонка | Johanna Rahn[d][7][8] |
Род дзейнасці | філосаф, выкладчык універсітэта, пісьменнік |
Навуковая сфера | філасофія |
Месца працы |
|
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Імануіл Кант |
Вядомыя вучні | Фрыдрых Вільгельм Ёзэф фон Шэлінг і Johann Erich Berger[d] |
Член у | |
Подпіс | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |