Гаўтама Буда
From Wikipedia, the free encyclopedia
Буда Гатама, Шак’ямуні, Сак’ямуні (Санскрыт: गौतम बुद्ध; 563 да н. э. — 483 да н. э.) — індыйскі мудрэц і настаўнік, легендарны заснавальнік будызму[2], жыў у паўночна-ўсходняй частцы Індыйскага субкантынэнту, стваральнік вучэньня «Чатырох шляхетных праўдаў». У большасьці будыйскіх традыцыяў ён лічыцца Вярхоўным Будам, што значыць «абуджаны» альбо «асьветлены». Час ягонага нараджэньня й сьмерці дакладна невядомы, але большасьць гісторыкаў адносяць ягонае жыцьцё да 563—483 гадоў да н. э.[3], паводле некаторых зьвестак дата сьмерці вызначаецца паміж 411 і 400 гадамі да н. э.[4] Па традыцыі, Гаўтама, як кажуць, нарадзіўся ў невялікай дзяржаве Капілавасту, на тэрыторыі, дзе цяпер знаходзіцца Нэпал, а потым навучаўся ў першую чаргу ва ўсіх рэгіёнах Усходняй Індыі, як то Магадга й Кашалы[5][6].
Гэты артыкул патрабуе ўдакладненьня артаграфіі. |
Буда Сак’ямуні | |
गौतम बुद्ध | |
Дата нараджэньня | каля 563 да н. э. |
---|---|
Месца нараджэньня | |
Дата сьмерці | каля 483 да н. э. |
Месца сьмерці | |
Кірунак | Шляхетная Васьмёркавая Сьцежка, нірвана[d] і дгарма |
Аказалі ўплыў | Dīpankara Buddha[d] |
Вучні | Khema[d], Bimbisara[d], Gyalpo Dawa Zangpo[d][1], Sharibu[d][1], Maitreya-nātha[d][1], Gawo[d][1], Lobpön Magakpa[d][1], Küngawo[d][1], Drachompa Nyewa Khor[d][1] і Mah maudgalyana[d][1] |
Гаўтама, вядомы таксама пад імём Шак’ямуні («Мудрэц з роду Шак’яў»), зьяўляецца галоўнай фігурай у будызьме, і апавяданьні пра ягонае жыцьцё, ягоныя дыскурсы, манаскія правілы, якіх цяпер прытрымліваюцца будысты, былі абагульнены пасьля ягонай сьмерці й захаваныя ягонымі пасьлядоўнікамі (гл. Трыпітака). Розныя калекцыі вучэньняў, як лічыцца, былі перададзены ім праз вусную традыцыю, і ўпершыню былі пісьмова зафіксаваны прыкладна праз 400 гадоў пасьля ягонай сьмерці. Ён таксама лічыцца богам альбо прарокам у іншых сусьветных рэлігіях ці канфэсіях, як то індуізм, ахмадыя[7] і веры багаі.