Rusya'nın Ukrayna'ya karşı enformasyon savaşı
From Wikipedia, the free encyclopedia
Rusya'nın Ukrayna'ya karşı bilgi savaşı konsepti ilk olarak 2013'te Valeri Gerasimov tarafından Rusya'nın karşı koyma ihtiyacı hissettiği Batılı bir enformasyon savaşını tanımlamak için dile getirildi.[1][2][3] Renkli devrimlerin ve Arap Baharı'nın Batılı hükûmetler tarafından kışkırtıldığına ve bu durumun Rusya Federasyonu için bir tehdit oluşturduğuna inanıyordu.[4] Batı'nın bu olaylara, özellikle de 2011-2013 Rusya protestolarına katılımına ilişkin yaptığı değerlendirmeler bu inancının temelini oluşturuyordu.
"İnformatsionnaya voyna" (Rusça: информационная война) genellikle savaştaki teknik saldırılara karşı teknik savunmalar olarak çerçevelenen ancak birçok stratejiden yalnızca biri olan siber savaşı içerir.[5]
Rusya'nın bilgi savaşı; deniz altı iletişim kabloları, ulusal köken hikâyeleri, haber kaynaklarının sıkı kontrolü veya bir bilgi alanını Rus botları ve trolleriyle kirletme gibi çok çeşitli araçlar aracılığıyla sürekli olarak stratejik zafer ve refleks kontrolü içerir.[6][7]
Rusya'da hükûmet kontrolü dışındaki tüm medyanın önüne geçen sansür nedeniyle, Kremlin'in çalışmaları Rusya Federasyonu vatandaşlarını hükûmetin Ukrayna'daki yaklaşımını desteklemeye ikna etmeyi büyük ölçüde başardı.[8] Kremlin, Ukrayna'da Rusça konuşanları Ukraynalı Nazilere karşı korumayı amaçladığını söyleyerek Ukrayna'daki savaşı başlattıklarını inkâr ediyor.[9] 28 Şubat ile 3 Mart arasında ankete katılan Rusların yüzde 58'i Rusya'nın Ukrayna'ya yönelik politikasını onayladı.[10] Rus televizyonu, sekiz yıldır Ukraynalı Nazilerin Rusya için bir tehdit oluşturduğunu iddia ederek Rus hükûmetinin politikalarına haklı bir dayanak oluşturmaya çalışıyor.[10]
Ukrayna da hem kendi halkıyla hem de diğer hükûmetler ve halklarla iletişim kurarak kendisini boyun eğmez, korkusuz ama kendini savunabilmek için silaha muhtaç olarak tasvir ediyor.[11] "Ukrayna'nın internet ortamındaki propagandası, büyük ölçüde kahramanlarına ve şehitlerine yani Ukrayna'nın cesareti ve Rus saldırganlığına dair hikâyeleri dramatize etmeye yardımcı olan karakterlere odaklanıyor."[12] Bu tür hikâyeler sadece Ukrayna liderleri tarafından değil, sosyal medyayı kullanan vatandaşlar tarafından da yayılıyor.[13] Ukrayna'nın stratejisi, komedi[14] ve Rus anlatılarının şüpheciliğini öğretmeyi içerir.[15][16]