สภาขุนนางญี่ปุ่น
From Wikipedia, the free encyclopedia
สภาขุนนาง (ญี่ปุ่น: 貴族院; โรมาจิ: Kizoku-in; ทับศัพท์: คิโซกุอิง) เป็นสภาสูงของ สภานิติบัญญัติแห่งสมเด็จพระจักรพรรดิ หรือรัฐสภาของจักรวรรดิญี่ปุ่น โดยอิโต ฮิโระบุมิ และผู้นำในสมัยเมจิคนอื่นๆ ได้นำรูปแบบของสภาขุนนางของอังกฤษมาใช้ จึงเกิดเป็นสภาขุนนางขึ้นเป็นครั้งแรกในยุคเมจิ
ข้อมูลเบื้องต้น สภาขุนนาง 貴族院 คิโซะกุอิง, ประเภท ...
สภาขุนนาง 貴族院 คิโซะกุอิง | |
---|---|
เจ้า ฟุมิมะโระ โคะโนะเอะ ประธานสภาขุนนาง แถลงต่อสภาขุนนางในปี 1936 เบื้องหลังคือพระแท่นราชบัลลังก์ | |
ประเภท | |
ประเภท | |
ประวัติ | |
สถาปนา | สถาปนา 6 มีนาคม 1871 |
ยุบ | 22 พฤษภาคม 1947 |
ถัดมา | วุฒิสภา |
สมาชิก | 251 (1889) 409 (มากสุด, 1938) 373 (1947) |
ที่ประชุม | |
อาคารสภานิติบัญญัติในสมเด็จพระจักรพรรดิ, โตเกียว |
ปิด
ในปี 1869 รัชสมัยสมเด็จพระจักรพรรดิเมจิ สมาชิกสภาขุนนางได้ประกอบไปด้วย อดีตขุนนางในราชสำนัก, ขุนนางตระกูลฟุจิวะระ รวมไปถึงอดีตไดเมียว ได้เข้าสู่ระบบศักดินาใหม่ที่เรียกว่า คะโซะกุ ซึ่งระบบศักดินานี้แบ่งเป็น 5 ชั้นเหมือนบรรดาศักดิ์ยุโรป
ภายหลังญี่ปุ่นพ่ายแพ้ในสงครามโลกครั้งที่สอง สหรัฐอเมริกาได้เข้ามาควบคุมญี่ปุ่น และกำหนดให้มีสภาสูงที่มาจาการเลือกตั้งแทนสภาขุนนาง ที่เรียกว่าวุฒิสภา