ไตรภูมิพระร่วง
From Wikipedia, the free encyclopedia
ไตรภูมิพระร่วง มีหลายชื่อเรียกได้แก่ "ไตรภูมิพระร่วง" "เตภูมิกถา" "ไตรภูมิกถา" "ไตรภูมิโลกวินิจฉัย" และ "เตภูมิโลกวินิจฉัย"
บทความนี้ได้รับแจ้งให้ปรับปรุงหลายข้อ กรุณาช่วยปรับปรุงบทความ หรืออภิปรายปัญหาที่หน้าอภิปราย
|
ข้อมูลเบื้องต้น ไตรภูมิพระร่วง, กวี ...
ไตรภูมิพระร่วง | |
---|---|
กวี | พระมหาธรรมราชาที่ 1 |
ประเภท | ศาสนา ปรัชญา |
คำประพันธ์ | ร้อยแก้ว |
ยุค | สุโขทัย |
ปีที่แต่ง | พ.ศ. 1864 |
ลิขสิทธิ์ | กรมศิลปากร |
ส่วนหนึ่งของสารานุกรมวรรณศิลป์ |
ปิด
เป็นวรรณกรรมศาสนาพุทธที่แต่งในสมัยสุโขทัยประมาณ พ.ศ. 1888 โดยพระราชดำริในพระมหาธรรมราชาที่ 1 รวบรวมจากคัมภีร์ในศาสนาพุทธ มีเนื้อหาเกี่ยวกับโลกสัณฐานที่แบ่งเป็น 3 ส่วน หรือ ไตรภูมิ ได้แก่ กามภูมิ รูปภูมิ และอรูปภูมิ
วรรณคดีเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับคติความเชื่อของชาวไทย เป็นจำนวนมาก เช่น นรก สวรรค์ การเวียนว่ายตายเกิด ทวีปทั้งสี่ (เช่น ชมพูทวีป ฯลฯ) กัป กลียุค วาระสุดท้ายของโลก พระศรีอริยเมตไตรย พระเจ้าจักรพรรดิ ฯลฯ ไตรภูมิพระร่วงเป็นหนึ่งในวรรณกรรมภาษาไทยที่เก่าแก่ที่สุด เป็นเรื่องที่นิยมนำมาเป็นรูปภาพเขียนไว้ตามฝาผนังวัดตั้งแต่สมัยโบราณ