โหมี ชหางคีร์ ภาภา
From Wikipedia, the free encyclopedia
โหมี ชหางคีร์ ภาภา, FRS (होमी जहांगीर भाभा, อักษรโรมัน: Homi Jehangir Bhabha, 30 ตุลาคม 1909 – 24 มกราคม 1966) เป็นนักฟิสิกส์นิวเคลียร์ชาวอินเดีย ผู้อำนวยการคนแรกและศาสตราจารย์ด้านฟิสิกส์ประจำสถาบันวิจัยพื้นฐานตาตา (TIFR)[2] เขาได้รับการขนานนามให้เป็น "บิดาแห่งโครงการปรมาณูอินเดีย"[3] ภาภายังเป็นผู้ร่วมก่อตั้งของศูนย์พลังงานปรมาณูตรอมเบย์ (Atomic Energy Establishment Trombay; AEET) ที่ซึ่งปัจจุบันเปลี่ยนชื่อใหม่เป็นศูนย์วิจัยปรมาณูภาภา ทั้ง TIFR และ AEET ล้วนเป็นจุดเริ่มต้นสำคัญของการพัฒนาอาวุธนิวเคลียร์ของอินเดีย[3]
ข้อมูลเบื้องต้น โหมี ชหางคีร์ ภาภา FRS, เกิด ...
โหมี ชหางคีร์ ภาภา FRS | |
---|---|
ภาภาเมื่อปี ป. 1960s | |
เกิด | 30 ตุลาคม ค.ศ. 1909(1909-10-30) บอมเบย์ รัฐบอมเบย์ บริติชอินเดีย (ปัจจุบัน มุมไบ รัฐมหาราษฏระ ประเทศอินเดีย) |
เสียชีวิต | 24 มกราคม ค.ศ. 1966(1966-01-24) (56 ปี) หมู่เขามงต์บลังก์, Rhône-Alpes (ปัจจุบัน Auvergne-Rhône-Alpes) ประเทศฝรั่งเศส |
สาเหตุเสียชีวิต | แอร์อินเดียเที่ยวบินที่ 101 |
ศิษย์เก่า | วิทยาลัยกอนวิลแอนไคอัส มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ (BS, PhD) |
มีชื่อเสียงจาก |
|
รางวัล | รางวันแอดัมส์ (1942) ปัทมภูษาณ (1954) เฟลโลว์ออฟเดอะรอยัลโซไซตี[1] |
อาชีพทางวิทยาศาสตร์ | |
สาขา | ฟิสิกส์นิวเคลียร์ |
สถาบันที่ทำงาน |
|
อาจารย์ที่ปรึกษาในระดับปริญญาเอก | ราล์ฟ เอช ฟาวเลอร์ |
อาจารย์ที่ปรึกษาอื่น ๆ | พอล ดีราค |
ปิด
ภาภาได้รับรางวัลแอดัมส์ (1942) และ ปัทมภูษาณ (1954) รวมถึงเคยได้รับการเสนอชื่อรับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ในปี 1951 และ 1953–1956[4]
ภาภาเสียชีวิตจากเหตุแอร์อินเดียเที่ยวบินที่ 101 ตกในปี 1966 สิริอายุได้ 56 ปี[5]