แผ่นแปซิฟิก
From Wikipedia, the free encyclopedia
แผ่นแปซิฟิก (อังกฤษ: Pacific Plate) เป็นแผ่นธรณีภาคแปรสัณฐานภาคพื้นสมุทรที่อยู่ใต้มหาสมุทรแปซิฟิก มีพื้นที่ประมาณ 103 ล้านตารางกิโลเมตรจึงถือว่าเป็นแผ่นเปลือกโลกที่ใหญ่ที่สุด[2]
ข้อมูลเบื้องต้น แผ่นแปซิฟิก, ประเภท ...
แผ่นแปซิฟิก | |
---|---|
ประเภท | แผ่นหลัก |
พื้นที่โดยประมาณ | 103,300,000 กม.2[1] |
การเคลื่อนตัว1 | ทิศเหนือ-ทิศตะวันตก |
อัตราเร็ว1 | 56–102 มม./ปี |
ลักษณะภูมิศาสตร์ | คาบสมุทรบาฆากาลิฟอร์เนีย, เซาเทิร์นแคลิฟอร์เนีย, หมู่เกาะฮาวาย, ประเทศนิวซีแลนด์, หมู่เกาะโซโลมอน, เซาเทิร์นอะแลสกา, มหาสมุทรแปซิฟิก |
1โดยเทียบกับแผ่นแอฟริกา |
ปิด
แผ่นเปลือกโลกนี้ปรากฏครั้งแรกเมื่อ 190 ล้านปีก่อนในบริเวณสามแยกแผ่นเปลือกโลก (triple junction) ระหว่างแผ่นแฟเรลลอน แผ่นฟีนิกซ์ และแผ่นอิซานางิ ซึ่งต่อมาได้ขยายใหญ่ขึ้นจนกลายเป็นแผ่นที่อยู่ใต้แอ่งมหาสมุทรแปซิฟิก โดยการขยายใหญ่ขึ้นนี้ทำให้แผ่นแฟเรลลอนลดลงจนเหลือเป็นเพียงเศษเล็กเศษน้อยตามชายฝั่งด้านตะวันตกของอเมริกาเหนือ ส่วนแผ่นฟีนิกซ์นั้นเหลือเป็นเศษเล็กเศษน้อยใกล้กับช่องแคบเดรก และทำลายแผ่นอิซานางิด้วยการดันให้มันมุดตัวลงใต้ทวีปเอเชีย
แผ่นแปซิฟิกมีจุดร้อนภายในที่ทำให้เกิดหมู่เกาะฮาวาย[3]