เตตราโลจี ออฟ ฟาลโลต์
From Wikipedia, the free encyclopedia
เตตราโลจี ออฟ ฟาลโลต์ (อังกฤษ: Tetralogy of Fallot, TOF) เป็นโรคหัวใจพิการแต่กำเนิดชนิดหนึ่งที่ประกอบด้วยลักษณะเฉพาะสี่อย่าง เป็นสาเหตุของโรคหัวใจพิการแต่กำเนิดชนิดที่ทำให้ผู้ป่วยเขียวที่พบบ่อยที่สุดคือเป็นสาเหตุประมาณร้อยละ 55–70[1] โรคนี้ได้รับการอธิบายครั้งแรกเมื่อ ค.ศ. 1672 โดยนีล สเตนเซน, เมื่อ ค.ศ. 1773 โดยเอ็ดเวิร์ด แซนดิฟอร์ต, และเมื่อ ค.ศ. 1888 โดยแพทย์ชาวฝรั่งเศส เอเตียน-ลุย ซาร์ตูร์ ฟาโล (Étienne-Louis Arthur Fallot) ซึ่งเป็นที่มาของชื่อโรคนี้[2]