หมู่เกาะบันดา
From Wikipedia, the free encyclopedia
หมู่เกาะบันดา (อินโดนีเซีย: Kepulauan Banda) เป็นกลุ่มเกาะภูเขาไฟสิบเกาะเล็กในทะเลบันดาที่ตั้งอยู่ราว 140 กิโลเมตรทางตอนใต้ของเกาะเซรัมและราว 2,000 กิโลเมตรทางของเกาะชวา และเป็นส่วนหนึ่งของหมู่เกาะโมลุกกะของอินโดนีเซีย เมืองหลักและศูนย์บริหารของหมู่เกาะอยู่ที่บันดาไนราที่ตั้งอยู่บนเกาะชื่อเดียวกัน หมู่เกาะบันดาผุดขึ้นจากมหาสมุทรที่ลึกราว 4–6 กิโลเมตรและมีเนื้อที่ราว 180 ตารางกิโลเมตร มีประชากรทั้งสิ้น 18,544 คนตามสำมะโน ค.ศ. 2010[2] และ 20,924 คนตามสำมะโน ค.ศ. 2020[3] บันดาเป็นแหล่งผลิตผลิตผลจากต้นจันทน์เทศแหล่งเดียวในโลกมาจนกระทั่งกลางคริสต์ศตวรรษที่ 19 นอกจะมีชื่อเสียงในการเป็นแหล่งผลิตเครื่องเทศแล้วก็ยังเป็นที่นิยมของนักดำน้ำตื้นและนักดำนำลึกด้วย
ข้อมูลเบื้องต้น ภูมิศาสตร์, ที่ตั้ง ...
เกาะบันดาเบอซาร์มองจากป้อมเบ็ลจีกา | |
ภูมิศาสตร์ | |
---|---|
ที่ตั้ง | เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ |
พิกัด | 4°35′S 129°55′E |
กลุ่มเกาะ | หมู่เกาะมาลูกู |
เกาะทั้งหมด | 11 เกาะ (มีผู้อยู่อาศัย 7 เกาะ) |
เกาะหลัก | บันดาร์เบอซาร์, เนอีรา, บันดาอาปี, เกาะฮัตตา, เกาะอัย, เกาะรุน |
พื้นที่ | 172 ตารางกิโลเมตร (66 ตารางไมล์) |
ระดับสูงสุด | 641 ม. (2103 ฟุต)[1] |
จุดสูงสุด | กูนุงอาปี |
การปกครอง | |
จังหวัด | มาลูกู |
ประชากรศาสตร์ | |
ประชากร | 20,924 (2020) |
ความหนาแน่น | 121.65/กม.2 (315.07/ตารางไมล์) |
ปิด