มีฮาอิล ตูฮาเชฟสกี
From Wikipedia, the free encyclopedia
ในชื่อซึ่งตั้งตามธรรมเนียมภาษากลุ่มสลาฟตะวันออกนี้ นามสกุลที่แปลงมาจากชื่อบิดาคือ นีโคลาเยวิช ส่วนนามสกุลของตระกูลคือ ตูฮาเชฟสกี
มีฮาอิล ตูฮาเชฟสกี Михаил Тухачевский | |
---|---|
ตูฮาเชฟสกี ป.ค.ศ. 1935 | |
ชื่อเกิด | มีฮาอิล นีโคลาเยวิช ตูฮาเชฟสกี Михаил Николаевич Тухачевский |
ชื่อเล่น | นโปเลียนแดง |
เกิด | 16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1893(1893-02-16) อะเลคซันดรอฟสโคเย มณฑลโดโรโกบุจสกี เขตผู้ว่าการสโมเลนสค์ จักรวรรดิรัสเซีย |
เสียชีวิต | 12 มิถุนายน ค.ศ. 1937(1937-06-12) (44 ปี) มอสโก รัสเซียโซเวียต สหภาพโซเวียต |
สุสาน | สุสานดอนสโกเย |
รับใช้ | จักรวรรดิรัสเซีย (ค.ศ. 1914–1917) รัสเซียโซเวียต (ค.ศ. 1918–1922) สหภาพโซเวียต (ค.ศ. 1922–1937) |
แผนก/ | กองทัพจักรวรรดิรัสเซีย กองทัพแดง |
ประจำการ | ค.ศ. 1914–1937 |
ชั้นยศ | ร้อยโทชั้นที่สอง (กองทัพจักรวรรดิรัสเซีย) จอมพลแห่งสหภาพโซเวียต (กองทัพแดง) |
บังคับบัญชา | เสนาธิการทหารบก |
การยุทธ์ | สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง สงครามกลางเมืองรัสเซีย สงครามโปแลนด์-โซเวียต |
มีฮาอิล นีโคลาเยวิช ตูฮาเชฟสกี (รัสเซีย: Михаил Николаевич Тухачевский, อักษรโรมัน: Mikhail Nikolayevich Tukhachevskiy, สัทอักษรสากล: [tʊxɐˈtɕefskʲɪj]; 16 กุมภาพันธ์ [ตามปฎิทินเก่า: 4 กุมภาพันธ์] ค.ศ. 1893 – 12 มิถุนายน ค.ศ. 1937) หรือฉายา นโปเลียนแดง[1] เป็นผู้นำทหารและนักทฤษฎีชาวโซเวียต ผู้เป็นจอมพลแห่งสหภาพโซเวียตที่มีบทบาทสำคัญในระหว่าง ค.ศ. 1918 ถึง ค.ศ. 1937 ต่อมาเขาถูกตัดสินประหารชีวิตในการพิจารณาคดีมอสโกเมื่อ ค.ศ. 1936-1938
เขาเข้ารับราชการเป็นเจ้าหน้าที่ทหารในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่งเมื่อ ค.ศ. 1914–1917 และในช่วงสงครามกลางเมืองรัสเซียเมื่อ ค.ศ. 1917–1923 เขาได้รับหน้าที่ในการปกป้องกรุงมอสโก (ค.ศ. 1918) จากนั้นเป็นผู้บัญชาการกองทัพภาคที่ 5 ในแนวรบด้านตะวันออก ซึ่งเขาได้นำกองทัพเข้าพิชิตไซบีเรียจากอะเลคซันดร์ คอลชัค และต่อมาได้นำกองกำลังคอสแซ็กเข้าต่อสู้กับอันตอน เดนีกิน (ค.ศ. 1920) ในระหว่าง ค.ศ. 1920–1921 เขาเป็นผู้บัญชาการทหารแนวรบตะวันตกในสงครามโปแลนด์–โซเวียต กองทัพโซเวียตในบัญชาการของเขาสามารถขับไล่กองทัพโปแลนด์จากยูเครนตะวันตกได้สำเร็จ แต่กองทัพแดงกลับพ่ายแพ้ศึกที่ชานกรุงวอร์ซอ และสงครามสิ้นสุดลงด้วยความปราชัยของโซเวียต ตูฮาเชฟสกีกล่าวโทษสตาลินสำหรับความพ่ายแพ้ในยุทธการที่วอร์ซอ[2][3][4]
ต่อมาเขาได้รับเลื่อนตำแหน่งเป็นเสนาธิการทหารบกของกองทัพแดงตั้งแต่ ค.ศ. 1925 ถึง ค.ศ. 1928 จากนั้นเป็นผู้ช่วยในกรมการราษฎรฝ่ายกลาโหมหลังจาก ค.ศ. 1934 และเป็นผู้บัญชาการมณฑลทหารบกโวลกาใน ค.ศ. 1937 เขาได้รับตำแหน่งจอมพลแห่งสหภาพโซเวียตเมื่อ ค.ศ. 1935
เขามีส่วนในการพัฒนายุทโธปกรณ์และโครงสร้างกองทัพโซเวียตในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1920–1930 รวมถึงยังพัฒนาเครื่องมือในการรบทั้งด้านการบิน ยานยนต์ และกำลังส่งทางอากาศ สำหรับด้านงานทฤษฎี เขาเป็นแรงผลักดันเบื้องหลังในการพัฒนาทฤษฎีปฏิบัติการทางลึกของโซเวียต ทางการโซเวียตกล่าวหาตูฮาเชว่าเป็นผู้กบฏ และหลังจากที่เขาสารภาพเนื่องจากการทรมาน เขาจึงถูกตัดสินประหารชีวิตใน ค.ศ. 1937 ในช่วงการกวาดล้างใหญ่ ค.ศ. 1936–1938