ธนาคารแห่งประเทศอังกฤษ
ธนาคารกลางของสหราชอาณาจักร / From Wikipedia, the free encyclopedia
ธนาคารแห่งประเทศอังกฤษ (อังกฤษ: Bank of England) คือธนาคารกลางของสหราชอาณาจักรซึ่งถือเป็นต้นแบบของธนาคารกลางทั่วโลก ธนาคารแห่งประเทศอังกฤษก่อตั้งเมื่อปีค.ศ. 1694 ในรัชสมัยพระเจ้าวิลเลียมที่ 3 แห่งอังกฤษ ด้วยทุนประเดิม 1.2 ล้านปอนด์ เมื่อแรกจัดตั้งมีชื่อว่า ผู้ว่าการและบริษัทธนาคารแห่งประเทศอังกฤษ (อังกฤษ: Governor and Company of the Bank of England) จัดตั้งขึ้นเพื่อเป็นนายธนาคารรับฝากเงินให้แก่รัฐบาลอังกฤษ เมื่อแรกก่อตั้งมีผู้ถือหุ้นใหญ่เป็นเอกชนจนกระทั่งรัฐบาลได้เข้าไปซื้อหุ้นใหญ่ในปีค.ศ. 1946[3][4] ธนาคารแห่งนี้ถือเป็นธนาคารกลางที่เก่าแก่เป็นอันดับสองของโลกรองจากธนาคารแห่งชาติสวีเดน และเป็นธนาคารที่เก่าแก่เป็นอันดับ 8 ของโลกในปัจจุบัน
ตราธนาคารแห่งประเทศอังกฤษ อาคารทำการธนาคารแห่งประเทศอังกฤษ | |
สำนักงานใหญ่ | ถนนเธรดนีเดิล ลอนดอน อังกฤษ สหราชอาณาจักร |
---|---|
พิกัด | 51.5142°N 0.0885°W / 51.5142; -0.0885 |
ตั้ง | 27 กรกฎาคม 1694; 329 ปีก่อน (1694-07-27) |
ผู้ว่าการ | แอนดรูว์ เบลีย์ (ตั้งแต่ 2020) |
ธนาคารกลางแห่ง | สหราชอาณาจักร |
เงินตรา | ปอนด์สเตอร์ลิง GBP (ISO 4217) |
เงินสดสำรอง | US$101.59 billion[1] |
อัตราธนาคาร | 5.25%[2] |
เว็บไซต์ | www |
แม้ธนาคารแห่งประเทศอังกฤษจะมีเขตอำนาจทั่วทั้งสหราชอาณาจักร แต่ธนาคารรับผิดชอบการพิมพ์เงินตราสกุลปอนด์สเตอร์ลิงเฉพาะที่ใช้ในประเทศอังกฤษและเวลส์เท่านั้น ส่วนเงินตราสกุลปอนด์สเตอร์ลิงที่ใช้ในประเทศสกอตแลนด์และไอร์แลนด์เหนือจะถูกพิมพ์ขึ้นโดยธนาคารพาณิชย์ท้องถิ่น[5]