ดีโดนี
From Wikipedia, the free encyclopedia
ดีโดนี (Didone /diˈdoʊni/) เป็นประเภทของไทป์เฟซแบบมีเชิงที่เกิดขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 และเป็นรูปแบบมาตรฐานของการพิมพ์ทั่วไปในช่วงศตวรรษที่ 19 มีลักษณะเด่นดังนี้
- เชิงที่แคบและมีความกว้างค่อนข้างจะคงที่ตลอดตัวเส้นเชิง
- ความหนาหรือน้ำหนักของเส้นขึ้นอยู่กับทิศทาง (ลายเส้นแนวตั้งของตัวอักษรหนา)
- ความแตกต่างที่เด่นเป็นเอกลักษณ์ระหว่างเส้นหนาและเส้นบาง (ส่วนแนวนอนของตัวอักษรจะบางมากเมื่อเทียบกับส่วนแนวตั้ง)
- ปลายเส้นบางปลายจะเป็นจุด แทนที่จะเป็นเชิงรูปลิ่ม
- รูปลักษณ์ "ทันสมัย" ที่ไม่มีการตกแต่ง
คำว่า "ดีโดนี" ถูกบัญญัติขึ้นในปี ค.ศ. 1954 ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของระบบการจัดหมวดหมู่ Vox-ATypI เป็นการผสมผสานนามสกุลของผู้ก่อตั้งอักษรชื่อดัง Firmin Didot และ Giambattista Bodoni ซึ่งพวกเขาได้เป็นที่มาของไทป์เฟซรูปแบบนี้ในราวต้นศตวรรษที่ 19[1] ในช่วงเวลาที่ไทป์เฟซประเภทได้รับความนิยมมากที่สุด มีการเรียกประเภทนี้ว่าแบบสมัยใหม่ (modern หรือ modern face) ตรงกันข้ามกับการออกแบบ "เชิงเก่า" หรือ "หน้าเก่า" ซึ่งมีที่มาตั้งแต่สมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา