ซนโนโจอิ
From Wikipedia, the free encyclopedia
ซนโนโจอิ (ญี่ปุ่น: 尊皇攘夷; โรมาจิ: そんのうじょうい; ทับศัพท์: Sonnō jōi; "เทิดทูนจักรพรรดิ ขับคนป่าเถื่อน") เป็นชื่อของปรัชญาการเมืองและขบวนการทางสังคมของญี่ปุ่นที่มีรากฐานมาจากลัทธิขงจื้อใหม่ (Neo-Confucianism) ซึ่งได้กลายเป็นคำขวัญทางการเมืองในช่วงคริสต์ทศวรรษที่ 1850 - 1860 ในความพยายามล้มล้างรัฐบาลโชกุนโทะกุงะวะในช่วงยุคบะคุมะสึ
บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา