ชุอัยบ์
From Wikipedia, the free encyclopedia
ชุอัยบ์ ชุอีบ ชุไอบ หรือชุเอบ (อาหรับ: شعيب, สัทอักษรสากล: [ʃuʕajb]; ความหมาย: "ผู้ชี้ทางที่ถูกต้อง") เป็นนบี (ผู้เผยพระวจนะ) ของชาวมีเดียนโบราณในศาสนาอิสลาม และเป็นผู้เผยพระวจนะที่ได้รับการเคารพมากที่สุดในความเชื่อของดรูซ[1] นบีชุอัยบ์ได้รับการระบุตามความเชื่อกับเยโธร ในพระคัมภีร์ไบเบิล พ่อตาของโมเสส นบีชุอัยบ์ถูกกล่าวถึงในอัลกุรอาน ทั้งหมด 11 ครั้ง[2] เชื่อกันว่าเขามีชีวิตอยู่หลังจากอิบรอฮีม (อับราฮัม) และชาวมุสลิมเชื่อว่าเขาถูกส่งไปในฐานะนบีในชุมชน: ชาวมีเดียน[3] ซึ่งรู้จักกันในชื่อ อัศฮาบุลอัยกะฮ์ ("ชาวต้นไม้")[4][5][6][7] เนื่องจากเคยบูชาต้นไม้ใหญ่ นบีชุอัยบ์ได้ประกาศทางนำอันเที่ยงตรงต่อผู้คนและเตือนผู้คนให้ยุติแนวทางที่ฉ้อฉลของพวกเขา เมื่อกลุ่มชนนี้ไม่กลับเนื้อกลับตัว อัลลอฮ์ (พระเจ้า) ทรงทำลายกลุ่มชนนี้[3][5]
ชุอัยบ์ | |
---|---|
شُـعَـيْـب | |
ชุอัยบ์ เขียนด้วยการประดิษฐ์ตัวอักษรอิสลาม | |
ชื่ออื่น | เยโธร (โต้แย้ง) |
ผู้ดำรงตำแหน่งก่อน | อัยยูบ |
ผู้สืบตำแหน่ง | ศอดิก เศาะดูก และชะลูม |
บุตร | ศ็อฟฟูรอ (โต้แย้ง) |
ชาวมุสลิมเข้าใจว่า นบีชุอับ์ เป็นหนึ่งในบรรดานบีชาวอาหรับไม่กี่คนที่กล่าวถึงในอัลกุรอานชื่ออื่น ๆ ได้แก่ นบีศอลิห์ นบีฮูด และนบีมุฮัมมัด ว่ากันว่าชาวมุสลิมรู้จักท่านในฐานะ "นักเทศน์ผู้เก่งกาจในหมู่บรรดานบี" เพราะตามความเชื่อแล้ว ท่านได้รับพรสวรรค์และวาทศิลป์ในภาษาของท่าน[8]
ดรูซเคารพนบีชุอัยบ์ ในฐานะบุคคลสำคัญในความเชื่อของพวกเขา และจัดแสวงบุญประจำปีที่ นะบีชุอัยบ์ ซึ่งเป็นที่ตั้งสุสานของท่นใน กาลิลีตอนล่าง[1]