ชะญะรุดดุรร์
From Wikipedia, the free encyclopedia
ชะญะรุดดุรร์ (อาหรับ: شجر الدر, แปลตรงตัว 'ต้นไม้ไข่มุก') หรือ ชะญะเราะตุดดุรร์ (شجرة الدر)[lower-alpha 1] มีพระนามาภิไธยว่า อัลมะลิกะฮ์ อัศมะตุดดีน อุมม์ เคาะลีล ชะญะรุดดุรร์ (الملكة عصمة الدين أم خليل شجر الدر; จากพระนามลำลองว่า أم خليل อุมม์ เคาะลีล 'มารดาของเคาะลีล';[lower-alpha 2] ? – 28 เมษายน ค.ศ. 1257) เป็นผู้นำของอียิปต์ โดยเป็นพระมเหสีของอัศศอเลียะห์ อัยยูบ สุลต่านอียิปต์องค์สุดท้ายแห่งราชวงศ์อัยยูบิด และต่อมาคืออิซซุดดีน อัยบัก สุลต่านองค์แรกแห่งราชวงศ์บะห์รีของมัมลูก ก่อนที่จะเป็นพระมเหสีของอัยยูบ พระองค์เคยเป็นทาสเด็กและนางสนมของสุลต่านอัยยูบมาก่อน[4]
ชะญะรุดดุรร์ | |||||
---|---|---|---|---|---|
เหรียญดินาร์ของชะญะรุดดุรร์ | |||||
สุลต่านหญิงแห่งอียิปต์ | |||||
ครองราชย์ | 2 พฤษภาคม – กรกฎาคม ค.ศ. 1250 | ||||
ก่อนหน้า | อัลมุอัซซิม ตูรอนชาฮ์ | ||||
ถัดไป | อิซซุดดีน อัยบัก | ||||
อุปราชแห่งอียิปต์ | |||||
ครองราชย์ | 21 พฤศจิกายน ค.ศ. 1249 – 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1250[1] | ||||
สวรรคต | 28 เมษายน พ.ศ. 1257 ไคโร | ||||
ฝังพระศพ | ไคโร | ||||
คู่อภิเษก | อัศศอเลียะห์ อัยยูบ (เสียชีวิต 1249) อิซซุดดีน อัยบัก (สมรส 1250; เสียชีวิต 1257) | ||||
พระราชบุตร | เคาะลีล | ||||
| |||||
ศาสนา | อิสลามนิกายซุนนี |
ในด้านการเมือง หลังพระราชสวามีองค์แรกสวรรคต ชะญะรุดดุรร์มีบทบาทสำคัญในช่วงสงครามครูเสดครั้งที่ 7 ตอนโจมตีอียิปต์ (ค.ศ. 1249–1250) พระองค์กลายเป็นซุลฏอนะฮ์แห่งอียิปต์ในวันที่ 2 พฤษภาคม ค.ศ. 1250 ซึ่งเป็นจุดสิ้นสุดของราชวงศ์อัยยูบิดและเป็นจุดเริ่มต้นของสมัยมัมลูก[5][6][7][8] มีทฤษฎีบางประการเกี่ยวกับเชื้อสายของชะญะเราะตุดดุรร์ โดยนักประวัติศาสตร์มุสลิมหลายคนเชื่อว่าพระองค์อาจเป็นต้นกำเนิดเป็นชาวเบดูอิน, ซีร์แคสเซีย, กรีก หรือเติร์ก และบางส่วนเชื่อว่าพระองค์มีต้นกำเนิดเป็นชาวอาร์มีเนีย[9][10]