จาซินดา อาร์เดิร์น
นายกรัฐมนตรีคนที่ 40 ของประเทศนิวซีแลนด์ / From Wikipedia, the free encyclopedia
เดมจาซินดา เคต ลอเรลล์ อาร์เดิร์น[1] (อังกฤษ: Jacinda Kate Laurell Ardern; /dʒəˈsɪndə ɑːrˈdɜːrn/ jə-sin-də-_-ar;[2] เกิด 26 กรกฎาคม ค.ศ. 1980) เป็นนายกรัฐมนตรีนิวซีแลนด์คนที่ 40 นายกรัฐมนตรีหญิงคนที่สามของนิวซีแลนด์ และหัวหน้าพรรคแรงงานนิวซีแลนด์ (New Zealand Labour Party) ตั้งแต่ ค.ศ. 2017 เธอได้รับการเลือกตั้งเป็นสมาชิกรัฐสภานิวซีแลนด์ครั้งแรกในฐานะสมาชิกสภาผู้แทนราษฏร แบบบัญชีรายชื่อ (List MP) พรรคแรงงาน เมื่อ ค.ศ. 2008 ต่อมาได้รับเลือกตั้งในฐานะสมาชิกสภาผู้แทนราษฏรประจำเขตเลือกตั้งเมาท์อัลเบิร์ต ซึ่งเธอได้รับเลือกให้เป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรประจำเขตนี้มาตั้งแต่เดือนมีนาคม ค.ศ. 2017[3]
จาซินดา อาร์เดิร์น ส.ส. | |
---|---|
Jacinda Ardern | |
จาซินดา อาร์เดิร์น เมื่อ ค.ศ. 2018 | |
นายกรัฐมนตรีนิวซีแลนด์คนที่ 40 | |
ดำรงตำแหน่ง 26 ตุลาคม ค.ศ. 2017 – 25 มกราคม ค.ศ. 2023 | |
กษัตริย์ | |
ผู้สำเร็จราชการ |
|
รอง |
|
ก่อนหน้า | บิลล์ อิงกลิช |
ถัดไป | คริส ฮิปกินส์ |
หัวหน้าพรรคแรงงานคนที่ 17 | |
ดำรงตำแหน่ง 1 สิงหาคม ค.ศ. 2017 – 22 มกราคม ค.ศ. 2023 | |
รอง | เคลวิน เดวิส |
ก่อนหน้า | แอนดรูว์ ลิตเติล |
ถัดไป | คริส ฮิปกินส์ |
ผู้นำฝ่ายค้านคนที่ 36 | |
ดำรงตำแหน่ง 1 สิงหาคม ค.ศ. 2017 – 26 ตุลาคม ค.ศ. 2017 | |
รอง | เคลวิน เดวิส |
ก่อนหน้า | แอนดรูว์ ลิตเติล |
ถัดไป | บิลล์ อิงลิช |
รองหัวหน้าพรรคแรงงานคนที่ 17 | |
ดำรงตำแหน่ง 7 มีนาคม ค.ศ. 2017 – 1 สิงหาคม ค.ศ. 2017 | |
ผู้นำ | แอนดรูว์ ลิตเติล |
ก่อนหน้า | แอนเนตต์ คิง |
ถัดไป | เคลวิน เดวิส |
สมาชิกรัฐสภาสภาผู้แทนราษฎรนิวซีแลนด์ สำหรับเมาท์อัลเบิร์ต | |
เริ่มดำรงตำแหน่ง 8 มีนาคม ค.ศ. 2017 | |
ก่อนหน้า | เดวิด เชียร์เรอร์ |
คะแนนเสียง | 21,246 |
สมาชิกรัฐสภาสภาผู้แทนราษฎรนิวซีแลนด์ สำหรับพรรคแรงงาน แบบบัญชีรายชื่อ | |
ดำรงตำแหน่ง 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2008 – 8 มีนาคม ค.ศ. 2017 | |
ถัดไป | เรย์มอนด์ ฮั้ว |
ข้อมูลส่วนบุคคล | |
เกิด | จาซินดา เคต ลอเรลล์ อาร์เดิร์น (1980-07-26) 26 กรกฎาคม ค.ศ. 1980 (43 ปี) ฮามิลตัน, นิวซีแลนด์ |
พรรคการเมือง | แรงงาน |
คู่อาศัย | คลาร์ก เกย์ฟอร์ด (2013–ปัจจุบัน) |
บุตร | นีฟ เต อะโรฮา อาร์เดิร์น เกย์ฟอร์ด |
บุพการี |
|
ที่อยู่อาศัย | พรีเมียร์ เฮาส์, เวลลิงตัน |
ศิษย์เก่า | มหาวิทยาลัยแห่งไวกาโต (BCS) |
เว็บไซต์ | jacinda |
อาร์เดิร์นเกิดที่เมืองฮามิลตัน เติบโตและเข้าเรียนในระดับประถมศึกษา―มัธยมศึกษาในมอร์รินส์วิลล์ และมูรูปารา อาร์เดิร์นสำเร็จการศึกษาระดับอุดมศึกษาจากมหาวิทยาลัยไวกาโตเมื่อ ค.ศ. 2001 และได้เข้าทำงานตำแหน่งนักวิจัยในสำนักนายกรัฐมนตรีของอดีตนายกรัฐมนตรี เฮเลน คลาร์ก ต่อมาเธอได้ย้ายมาทำงานในกรุงลอนดอนในตำแหน่งที่ปรึกษาประจำสำนักคณะรัฐมนตรีสหราชอาณาจักร จากนั้น ค.ศ. 2008 อาร์เดิร์นได้รับเลือกตั้งเป็นประธานสหภาพเยาวชนสังคมนิยมนานาชาติ อาร์เดิร์นได้รับการเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรสมัยแรกในการเลือกตั้งทั่วไป ค.ศ. 2008 เป็นสมัยเดียวกันที่พรรคแรงงานแพ้การเลือกตั้งหลังจากที่เป็นรัฐบาลมา 9 ปี จากนั้นเธอก็ได้รับเลือกตั้งในฐานะสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรประจำเขตเลือกตั้งเมาท์อัลเบิร์ต ในการเลือกตั้งซ่อมวันที่ 25 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2017
หลังจากการลาออกของแอนเนตต์ คิง รองหัวหน้าพรรคแรงงาน พรรคจึงได้มีการลงมติอย่างเป็นเอกฉันท์ในวันที่ 1 มีนาคม ค.ศ. 2017 เลือกอาร์เดิร์นขึ้นมาดำรงตำแหน่งรองหัวหน้าพรรคแทน ต่อจากนั้นเพียง 5 เดือน แอนดรูว์ ลิตเติล ก็ประกาศลาออกจากตำแหน่งหัวพรรค หลังผลคะแนนนิยมที่มีต่อพรรคแรงงานได้ตกต่ำลงอย่างเป็นประวัติการณ์ ซึ่งอาร์เดิร์นก็ได้รับการสนับสนุนอย่างไร้คู่แข่งเพื่อขึ้นมาดำรงตำแหน่งหัวหน้าพรรคแทนลิตเติล[4] หลังจากที่อาร์เดิร์นขึ้นมาเป็นหัวหน้าพรรค แรงสนับสนุนที่มีต่อพรรคแรงงานก็ได้กลับมาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ภายใต้การนำของอาร์เดิร์นพรรคแรงงานได้รับที่นั่งในสภาเพิ่มขึ้นถึง 14 ที่นั่งในการเลือกตั้งทั่วไป เมื่อวันที่ 23 กันยายน ค.ศ. 2017 จึงทำให้พรรคแรงงานมีที่นั่งรวมในสภา 46 ที่นั่งเอาชนะพรรคแห่งชาตินิวซีแลนด์ (New Zealand National Party) ที่มี 56 ที่นั่ง[5] ด้วยการจัดตั้งรัฐบาลผสมเสียงข้างน้อยจากการเจรจากับพรรคนิวซีแลนด์เฟิสต์ (New Zealand First) และการสนับสนุนจากพรรคกรีน (Green Party of Aotearoa New Zealand) โดยมีจาซินดา อาร์เดิร์นเป็นนายกรัฐมนตรี เธอเข้าพิธีสาบานตนเข้าดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 26 ตุลาคม ค.ศ. 2017 โดยมีแพตซี เรดดีเป็นผู้สำเร็จราชการ[6] อาร์เดิร์นจึงกลายเป็นหัวหน้ารัฐบาลหญิงที่มีอายุน้อยที่สุดของโลกด้วยวัยเพียง 37 ปี[7] หนึ่งปีถัดมาในวันที่ 21 มิถุนายน ค.ศ. 2018 อาร์เดิร์นได้ให้กำเนิดบุตรสาว (ชื่อว่า นีฟ; Neve) ทำให้เธอเป็นหัวหน้ารัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งคนที่สองของโลกที่ให้กำเนิดบุตรขณะดำรงตำแหน่ง (คนแรกคือ เบนาซีร์ บุตโต)[8]
อาร์เดิร์นอธิบายว่าตนเองมีแนวคิดแบบประชาธิปไตยสังคมนิยมและเป็นพวกหัวก้าวหน้า[9][10] รัฐบาลภายใต้การนำของพรรคแรงงานชุดที่ 6 ได้มุ่งเน้นในการจัดการวิกฤตที่อยู่อาศัยในประเทศ, ปัญหาความยากจนในเด็ก และความเหลื่อมล้ำทางสังคม ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2019 หลังจากเหตุกราดยิงมัสยิดในไครสต์เชิร์ช อาร์เดิร์นได้เสนอกฎหมายควบคุมอาวุธปืนเป็นการเร่งด่วนเพื่อตอบสนองต่อเหตุการณ์ดังกล่าว[11] และตลอด ค.ศ. 2020 เธอเป็นผู้นำในการควบคุมและจัดการกับการระบาดของโควิด-19[12] อาร์เดิร์นนำพรรคแรงงานคว้าชัยชนะในการเลือกตั้งทั่วไป ค.ศ. 2020 ด้วยที่นั่งในสภารวม 65 ที่นั่ง เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์นิวซีแลนด์ที่มีพรรคการเมืองชนะด้วยเสียงข้างมากเกินกึ่งหนึ่งของสภา นับตั้งแต่เริ่มใช้การเลือกตั้งระบบสัดส่วนเมื่อ ค.ศ. 1996[13][14][15]
ในวันที่ 19 มกราคม ค.ศ. 2023 อาร์เดิร์นประกาศว่าเธอจะลาออกจากการเป็นหัวหน้าพรรคแรงงานกับนายกรัฐมนตรี[16][17][18] หลังการเลือกตั้งให้คริส ฮิปกินส์เป็นผู้ดำรงตำแหน่งต่อจากเธอ อาเดิร์นจึงลาออกจากหัวหน้าพรรคแรงงานในวันที่ 22 มกราคม และยอมรับการลาออกจากการเป็นนายกรัฐมนตรีต่อผู้สำเร็จราชการในวันที่ 25 มกราคม[19]