จักรพรรดิมิญ หมั่ง
From Wikipedia, the free encyclopedia
มิญ หมั่ง (เวียดนาม: Minh Mạng, 明命; 25 พฤษภาคม ค.ศ. 1791 — 20 มกราคม ค.ศ. 1841) หรือในพงศาวดารไทยเรียก มินมาง[1][2] มีพระนามเดิมว่า เหงียน ฟุก ด๋าม (Nguyễn Phúc Đảm, 阮福膽) เป็นจักรพรรดิแห่งเวียดนามจากราชวงศ์เหงียน ตรงกับรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว และทรงเป็นผู้นำของเวียดนามในช่วงสงครามอานามสยามยุทธ
จักรพรรดิมิญ หมั่ง | |
---|---|
ฮหว่างเด๊ | |
พระบรมสาทิสลักษณ์จักรพรรดิมิญ หมั่งในเอกสารของจอห์น ครอว์เฟิร์ด | |
ครองราชย์ | 14 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1820 – 20 มกราคม ค.ศ. 1841 |
ก่อนหน้า | จักรพรรดิซา ล็อง |
ถัดไป | จักรพรรดิเถี่ยว จิ |
ประสูติ | 25 พฤษภาคม ค.ศ. 1791 ไซ่ง่อน เวียดนาม |
สวรรคต | 20 มกราคม ค.ศ. 1841(1841-01-20) (49 ปี) เว้ เวียดนาม |
คู่อภิเษก | โห่ ถิ ฮวา |
ราชวงศ์ | ราชวงศ์เหงียน |
พระราชบิดา | จักรพรรดิซา ล็อง |
พระราชมารดา | จักรพรรดินีถ่วน เทียน |
จักรพรรดิซา ล็อง พระบิดาของจักรพรรดิมิญ หมั่ง ได้กอบกู้เวียดนามจากกบฏเต็ยเซิน จักรพรรดิมิญ หมั่งทรงรับช่วงต่อบ้านเมืองจากพระบิดาและทรงจัดระเบียบการปกครองของราชสำนักเวียดนามให้เรียบร้อย จักรพรรดิมิญ หมั่งทรงเคร่งครัดในลัทธิขงจื๊อใหม่ (Neo–Confucianism) เป็นอย่างมาก เป็นกษัตริย์ที่ใส่พระทัยในการปกครองและความเป็นอยู่ของราษฎร แต่ทว่าความเคร่งครัดในลัทธิขงจื๊อของพระองค์ทำให้ราชสำนักเวียดนามเกิดความขัดแย้งกับมิชชันนารีชาวตะวันตก ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเวียดนามกับชาติตะวันตกโดยเฉพาะฝรั่งเศสเสื่อมถอยลงอย่างมากในรัชสมัยของพระองค์ จนนำไปสู่การสูญเสียเอกราชแก่ฝรั่งเศสในที่สุด