การประท้วงในประเทศศรีลังกา พ.ศ. 2565
From Wikipedia, the free encyclopedia
การประท้วงในประเทศศรีลังกา พ.ศ. 2565 เป็นการประท้วงต่อเนื่องของกลุ่มผู้ประท้วงที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด ส่วนใหญ่เป็นประชาชนทั่วไปและพรรคการเมืองฝ่ายค้านที่ต่อต้านรัฐบาลของประธานาธิบดีโคฐาภยะ ราชปักษะ สาเหตุมาจากความเชื่อที่ว่า [ตระกูล] ราชปักษะไม่ได้ทำงานที่ดีในการแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจของประเทศศรีลังกาซึ่งทำให้เกิดวิกฤตการณ์ทางเศรษฐกิจด้วยอัตราเงินเฟ้อรุนแรง ไฟฟ้าดับทุกวันนานถึง 10–13 ชั่วโมง การขาดแคลนเชื้อเพลิง และสิ่งอุปโภคจำเป็นมากมาย ผู้ประท้วงหลายคนต้องการให้คณะรัฐมนตรีที่ดำเนินการโดยตระกูลราชปักษะลาออก และเลือกตั้งคณะผู้ปกครองจากระบอบประชาธิปไตยที่มีคุณสมบัติเหมาะสมชุดใหม่[11][19]
การประท้วงในประเทศศรีลังกา พ.ศ. 2565 | |||
---|---|---|---|
ส่วนหนึ่งของ วิกฤตเศรษฐกิจศรีลังกา | |||
ชาวศรีลังกาประท้วงหน้าสำนักเลขาธิการประธานาธิบดีที่เมืองโคลัมโบ 13 เมษายน พ.ศ. 2565 | |||
วันที่ | 15 มีนาคม พ.ศ. 2565[1] – 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565[2] (7 เดือน 4 สัปดาห์ 2 วัน) | ||
สถานที่ | ประเทศศรีลังกา | ||
สาเหตุ |
| ||
เป้าหมาย |
| ||
วิธีการ | การเรียกร้องทางการเมือง, ความเคลื่อนไหวทางอินเทอร์เน็ต, การจลาจล, การหยุดงาน, การประท้วง | ||
สถานะ | ยังดำเนินอยู่
| ||
คู่ขัดแย้ง | |||
| |||
ผู้นำ | |||
| |||
ความสูญเสีย | |||
ผู้ประท้วงมักตะโกนคำยอดนิยมของการเรียกร้อง เช่น "กลับบ้านซะโคฐา", "กลับบ้านซะราชปักษะ" และ "โคฐาปิสเส็ก" (โคฐาสติวิปลาส)[20]
การประท้วงส่วนใหญ่เป็นการแสดงโดยประชาชนทั่วไป รวมทั้งครู นักเรียน แพทย์ พยาบาล ผู้เชี่ยวชาญด้านไอที เกษตรกร ทนายความ นักเคลื่อนไหวทางสังคม นักกีฬา วิศวกร และเจ้าหน้าที่ตำรวจบางนาย[21][22]
เมื่อวันที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2565 ประธานาธิบดีโคฐาภยะ ราชปักษะ และนายกรัฐมนตรีรนิล วิกรมสิงหะ ประกาศลาออกหลังจากผู้ประท้วงบุกโจมตีบ้านในโคลัมโบ[23] อย่างไรก็ตาม ราชปักษะสัญญาว่าจะลาออกในวันที่ 13 กรกฎาคม แต่กลับลี้ภัยออกจากประเทศไปยังมัลดีฟส์และต่อมาไปยังประเทศสิงคโปร์ ราชปักษาลาออกจากดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีในเวลาต่อมา[24][25] โดยลาออกเป็นทางการเมื่อวันที่ 14 กรกฏาคม พ.ศ. 2565[26]วันที่ 11 สิงหาคม เขาเดินทางมาถึงประเทศไทย