กระดูกหักแบบคอลลิส
From Wikipedia, the free encyclopedia
กระดูกหักคอลลิส (อังกฤษ: Colles' fracture) เป็นรูปแบบหนึ่งของกระดูกต้นแขนส่วนปลายหักที่ซึ่งปลายของกระดูกเรเดียสที่หักมีการงอออกไปด้านหลัง[2] อาการอาจประกอบด้วยอาการเจ็บ, บวม, ผิดรูป และฟกช้ำ[2] ผลข้างเคียงอาจรวมถึงการบาดเจ็บของเส้นประสาทมีเดียน[1]
กระดูกหักแบบคอลลิส | |
---|---|
ชื่ออื่น | Colles fracture, Pouteau fracture[1] |
ภาพเอ็กซ์เรย์แสดงกระดูกหักคอลลิส | |
สาขาวิชา | เวชศาสตร์ฉุกเฉิน, ออร์โทพีดิกส์ |
อาการ | เจ็บ, บวม, ผิดรูป, ฟกช้ำ[2] |
การตั้งต้น | ทันที[2] |
สาเหตุ | ล้มลงบนมือข้างที่กางออก (outstretched hand)[2] |
ปัจจัยเสี่ยง | กระดูกพรุน[2] |
วิธีวินิจฉัย | เอ็กซ์เรย์[2] |
การรักษา | คาสต์, ผ่าตัด[3] |
พยากรณ์โรค | ฟื้นฟูใน 1 ถึง 2 ปี[2] |
ความชุก | ความเสี่ยง ~15% ตลอดช่วงชีวิต[3] |
กระดูกหักแบบนี้มักเกิดขึ้นเป็นผลจากการล้มโดยเอามือลง และมือข้างที่ลงเกิดการกางออกมาก (outstretched hand)[2] ความเสี่ยงการเกิดโรคนี้รวมถึงภาวะกระดูกพรุน[2] การวินิจฉัยยืนยันใช้เอ็กซ์เรย์[2] ในการหักของกระดูกแบบนี้ ส่วนปลายของกระดูกอัลนาอาจหักด้วย[4]
การรักษาอาจรวมถึงการทำคาสต์หรือการผ่าตัด[3] การรีดักชั่นและการทำคาสต์สามารถทำได้ในผู้ป่วยส่วนใหญ่ที่อายุมากกว่า 50 ปี[5] การควบคุมอาการปวดสามารถทำได้ระหว่างการรีดักชั่นโดยใช้ยาระงับปวดและยาชาตามกระบวนการ (procedural sedation and analgesia) หรือโดยการบล็อกฮีมาโตมา[5] กระดูกที่หักสามารถประสานกันได้ในเวลาหนึ่งถึงสองปี[2]
ราว 15% ของประชากรเกิดกระดูกหักแบบคอลลิสสักครั้งหนึ่งในชีวิต[3] พบผู้ป่วยกระดูกหักแบบนี้มากกว่าในผู้ใหญ่ตอนต้นและคนสูงวัย เมื่อเทียบกับเด็กและผู้ใหญ่ตอนกลาง[3] และพบในผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย[3] ชื่อของภาวะนี้ตั้งตาม แอบราฮัม คอลลิส ซึ่งบรรยายภาวะนี้ครั้งแรกในปี 1814[3]