இயக்குநீர்
From Wikipedia, the free encyclopedia
இயக்குநீர் அல்லது ஹார்மோன் (இலங்கை வழக்கு: ஓமோன்) (Hormone) என்பது உடலில் ஒரு இடத்திலிருக்கும் உயிரணுக்களை அல்லது கலங்களைப் பாதிக்கக்கூடியதாக, வேறு ஒரு இடத்திலிருக்கும் உயிரணுக்கள் அல்லது சுரப்பிகளால் வெளிவிடப்படும் வேதிப்பொருட்கள் ஆகும். கலங்களில் வளர்சிதைமாற்றத்தில் மாற்றத்தை ஏற்படுத்துவதற்கு, மற்றும் பெரிய பல மாற்றங்களை உயிரணுக்களிலோ அல்லது முழு உடலிலுமோ ஏற்படுத்த மிகச் சிறிய அளவிலான இயக்குநீரே போதுமானதாக இருக்கும். இது, ஒரு கலத்தில் இருந்து இன்னொரு கலத்துக்கு சைகைகளை எடுத்துச் செல்லும் வேதிப்பொருளாலான மிக முக்கியமான தகவல்காவி எனலாம்[1].
எல்லாப் பல்கல உயிரினங்களும் இயக்குநீரை உற்பத்திச் செய்கின்றன. விலங்குகளில் காணப்படும் இயக்குநீர் தனியான குழாய்கள் மூலமன்றி, குருதி மூலம் காவிச்செல்லப்படுவதனால், இவற்றைச் சுரக்கும் சுரப்பிகள் நாளமில்லாச் சுரப்பிகள் என அழைக்கப்படுகின்றன. ஒரு கலத்தில் குறிப்பிட்ட இயக்குநீருக்கான ஏற்பி (Receptor) இருக்கும்போது, இயக்குநீரானது அந்த ஏற்பிப் புரதத்துடன் இணைந்து, சைகைக் கடத்தல் பொறிமுறையைத் தூண்டும். அப்போது அக்கலம் குறிப்பிட்ட தூண்டலுக்கான தனித்துவமான வினை புரிகின்றது. சில இயக்குநீர் உயிரினங்களின் வளர்ச்சியைக் கட்டுப்படுத்துவதனால் அவை வளரூக்கிகள் என அழைக்கப்படுகின்றன. தாவரங்களில் காணப்படும் தாவர இயக்குநீர் (Plant Hormone) பொதுவாக வளர்ச்சியைக் கட்டுப்படுத்தவே இருப்பதனால், அவை தாவர வளரூக்கிகள் (Phytohormone) எனப்படுகின்றன.
இயக்குநீர்கள் பலவகைப்பட்ட வேதி வடிவங்களைக் கொண்டுள்ளது. முதன்மையாக இவ்வடிவங்ககளை மூன்று பிரிவுகளாகப் பிரிக்கலாம்: இக்காசோனாயிடுகள், இசுடீராயிடுகள், அமினோ அமிலம்/புரதக்கிளைப்பொருள்ககளான (அமைன்கள், புரதக்கூறுகள் மற்றும் புரதங்கள்). இயக்குநீர்களைச் சுரக்கும் சுரப்பிகள் அகச்சுரப்பித் தொகுதியின் சமிக்ஞை அமைப்பைக் கொண்டுள்ளன. சில நேரங்களில் இயக்குநீர்கள் என்னும் சொல் பரவலாக, செல்களால் உருவாக்கப்படும் (தன்சுரப்பு, உட்சுரப்பு அல்லது பக்கச்சுரப்பு சமிக்ஞைகளில் ஈடுபடும்) வேதிப்பொருள்களைக் குறிக்கவும் பயன்படுத்தப்படுகின்றது.
உடலியங்கியல் சீர்மை, நடத்தைச் செயற்பாடுகளான செரிமானம், வளர்சிதைமாற்றம், மூச்சியக்கம், இழையத் தொழிற்பாடுகள், உள்ளுணர்தல், தூக்கம், கழிப்பு, பால்சுரப்பு, மன அழுத்தம், வளர்ச்சி மற்றும் வளராக்கம், இயக்கம், இனப்பெருக்கம், மன நிலை ஆகியவற்றில் உள்ளுறுப்பு மற்றும் திசுக்களுக்கிடையேயான தொடர்பாடல்களுக்கு இயக்குநீர்கள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன[2][3]. இலக்குச் செல்களில் உள்ள குறிப்பிட்ட ஏற்பி புரதங்களுடன் இணைவதன் மூலம் இயக்குநீர்கள் தொலைவில் உள்ள செல்களின் தொழிற்பாடுகளை மாற்றியமைக்கின்றன. இயக்குநீர்கள் ஏற்பிகளுடன் இணையும்போது சமிக்ஞை கடத்துகைத் தடங்கள் தூண்டப்படுகின்றன. இவ்விதம் நடைபெறும் தூண்டல்கள், குறிப்பிட்டச் செல் பிரிவுகளுக்குரிய பணிகளைத் (மரபணுவிலிருந்து ஆர்.என்.ஏ. படியெடுப்பு மூலமாக) தூண்டுவதால் இலக்குப் புரதங்களின் மரபணு வெளிப்பாடு அதிகரித்தல் அல்லது மரபணு சாராத/மெதுவாக நிகழும் மரபணுத்தொகையியல் விளைவுகளை) செயற்படுத்த உதவலாம்.
அமினோஅமிலங்களை அடிப்டையாகக் கொண்ட இயக்குநீர்களான அமைன்கள், புரத அல்லது புரதக்கூறு இயக்குநீர்கள் நீரில் கரையக் கூடியவையாக உள்ளன. இவை, இலக்கு கலன்களின் மேற்பரப்பில் இரண்டாவது சமிக்ஞை அனுப்பிகளின் மூலமாகச் செயற்படுகின்றன; இசுடீராயிடு இயக்குநீர்கள் கொழுமியங்களில் கரையும் திறன் கொண்டவையாக உள்ளததால், இலக்குச் செல்களில் (குழியமுதலுருவுக்குரிய மற்றும் உயிரணுக்கருவிற்குரிய) முதலுருமென்சவ்வின் மூலமாக ஊடுருவி செல்லின் உட்கருவின் மீது செயற்படுகின்றன.
சில வகை புரத மற்றும் கேட்டகோலமைன் இயக்குநீர்கள் நீரில் கரையக்கூடியவையாக உள்ளதால், சுரப்பிகளிலிருந்து சுரந்த பின்பு சுற்றோட்டத் தொகுதியின் மூலமாக இவை எளிதாக இடம் பெயரக்கூடியவையாக உள்ளன. பிற இயக்குநீர்களான இசுடீராயிடு, தைராயிடு இயக்குநீர்கள் கொழுமியங்களில் கரையக்கூடியவையாக உள்ளதால், சுரப்பிகளிலிருந்து சுரந்த பின்பு இவை இரத்த நீர்மத்திலுள்ள கிளைக்கோப்புரதக் கடத்திகளுடன் இணைவதன் மூலமாக மட்டுமே பரவலாகப் பரவக்கூடியவையாக உள்ளன. உதாரணமாக, தைராக்சின்-பிணையும் புரதக் கோளங்கள் (thyroxine-binding globulin) ஈந்தணைவி-புரத அணைவுகளாக உருவாவதைக் கூறலாம். சில இயக்குநீர்கள் (இன்சுலின், வளர் இயக்குநீர் போன்றவை) இரத்தத்தில் கலக்கும்போது நேரடியாகத் தொழிற்படுபவைகளாக உள்ளன. மற்ற இயக்குநீர்கள் முன்பொருளாகச் சுரக்கப்படுவதால் குறிப்பிட்டச் செல்களில் ஒழுங்குபடுத்தப்பட்ட தொடர் செயலூக்க நிகழ்வுகளினால் தூண்டப்படக் கூடியவைகளாக உள்ளன.
அகஞ்சுரக்குந்தொகுதி சுரப்பிகளிலிருந்து இயக்குநீர்கள் நேரடியாக இரத்தத் சுற்றோட்டத்திற்குத் தந்துகிகளின் மூலமாகச் சுரக்கப்படுகின்றன. ஆனால், புறச்சுரப்பிகள் நாளங்கள் மூலமாக இயக்குநீர்களைச் சுரக்கின்றன. பக்கச்சுரப்புத் (paracrine) தொழிற்பாடுகளைக் கொண்ட இயக்குநீர்கள் திசுயிடை நீர்மங்கள் மூலமாகப் பரவி அருகிலுள்ள இலக்குச் செல்களைச் சென்றடைகின்றன.