Shpallja e Pavarësisë së Epirit të Veriut
From Wikipedia, the free encyclopedia
Shpallja e Pavarësisë së Vorio Epirit u bë më 28 shkurt 1914, si një reagim ndaj përfshirjes së Vorio Epirit në Principatën e sapokrijuar të Shqipërisë . [1] [2] Rajoni i Epirit të Veriut, i cili korrespondon me Shqipërinë e sotme jugore, ra nën kontrollin e forcave greke gjatë Luftërave Ballkanike të viteve 1912-1913. Megjithatë, Protokolli i mëpasshëm i Firences ia ngarkoi atë shtetit të sapokrijuar shqiptar, vendim që u hodh poshtë nga popullsia vendase greke. Ndërsa ushtria greke u tërhoq në kufirin e ri, u organizua një Asamble Panepirotike nga përfaqësuesit e Vorio Epirit në Gjirokastër (greqisht: Argyrokastro). Duke qenë se bashkimi i Vorio Epirit me Greqinë tashmë ishte hedhur poshtë nga Fuqitë e Mëdha Evropiane, ata vendosën që vetëm autonomia ose ndryshe një pushtim ndërkombëtar do të ishte i përshtatshëm për rajonin. Më në fund, Georgios Christakis-Zografos, kreu i asamblesë, shpalli pavarësinë e Republikës Autonome të Epirit të Veriut . [3]
Data | 28 shkurt – 2 mars 1914 |
---|---|
Vendndodhja | Gjirokastër, Republika Autonome e Epirit të Veriut (Shqipëri) |
Pjesëmarrësit | Delegatë të "Kuvendit Panepirot të Gjirokastrës" |
Rezultati | Krijimi i Qeverisë së Përkohshme të Epirit të Veriut, Kryengritja e armatosur e “Epirit të Veriut” kundër inkorporimit në Shqipëri, Protokolli i Korfuzit |
Në një proklamatë drejtuar popullit të Vorio Epirit, Zografos pohoi se aspiratat e tyre nuk përfilleshin, pasi Fuqitë e Mëdha kishin refuzuar vetëqeverisjen brenda shtetit shqiptar. Pas negociatave ndërmjet përfaqësuesve shqiptarë dhe vorioepirote në fillim të majit dhe me ndërhyrjen e Fuqive të Mëdha, u nënshkrua Protokolli i Korfuzit . Sipas kësaj marrëveshjeje, Vorio-Epiri do të ishte një pjesë autonome, plotësisht vetëqeverisëse e Shqipërisë nën suzerenitetin e princit shqiptar. Megjithatë, Protokolli, i cili njihte karakterin grek të rajonit, nuk u zbatua kurrë për shkak të paqëndrueshmërisë politike në Shqipërinë e asaj kohe.