Rōnin
From Wikipedia, the free encyclopedia
Një rōnin (Japonisht: 浪人, "vagabond") ishte një samurai pa zotëri ose mjeshtër, gjatë periudhës të Japonisë feudale (1185-1868). Një samurai u bë pa mjeshtër pas vdekjes së mjeshtrit të tij, ose pas humbjes së favorit ose privilegjit të zotërisë së tij.[1]
Në përdorimin modern japonez, ndonjëherë termi përdoret për të përshkruar një salaryman që është i papunë ose një i diplomuar i shkollës së mesme i cili ende nuk është pranuar në universitet.[2]