Wojciech Bartos Głowacki
kosynier, uczestnik insurekcji kościuszkowskiej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Wojciech Bartos Głowacki?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Wojciech Bartos (Bartosz, Kuman), od 1794 z nazwiskiem Głowacki (ur. ok. 1758 w Zakrzowie niedaleko Skalbmierza albo w Rzędowicach, zm. 9 czerwca 1794 w Kielcach) – polski chłop, kosynier w czasie insurekcji kościuszkowskiej, chorąży grenadierów krakowskich[1].
Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „Bartosz Głowacki”. Zobacz też: Bartosz Głowacki (pociąg pancerny). |
Imaginacyjny portret Wojciecha Głowackiego na obrazie Jana Matejki Kościuszko pod Racławicami (1888) | |||
Imię i nazwisko urodzenia |
Wojciech Bartos lub Bartosz | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci |
9 czerwca 1794 | ||
Przyczyna śmierci |
śmiertelnie ranny w bitwie pod Szczekocinami | ||
Zawód, zajęcie |
bohater insurekcji kościuszkowskiej | ||
|
Wziął udział w insurekcji kościuszkowskiej, w bitwie pod Racławicami 4 kwietnia 1794 odznaczył się wielkim męstwem (zdobył działo rosyjskie, gasząc lont czapką), za co został mianowany chorążym; otrzymał także nazwisko Głowacki. Został śmiertelnie ranny podczas bitwy pod Szczekocinami 6 czerwca 1794, zmarł i został pochowany w Kielcach. Po klęsce powstania stał się symbolem waleczności i męstwa.