Urządzenie wspomagające pracę komór serca
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Urządzenie wspomagające pracę komór serca, urządzenie wspomagające czynność komór serca, VAD (z ang. ventricular assist device) – to jest elektromechaniczna, automatyczna pompa wspomagająca częściowo, lub przejmując całkowicie funkcję niewydolnej komory serca. Stosowane jest jako środek doraźny u chorych z niewydolnością serca (oczekujących na przeszczepienie lub u tych, u których przeszczepienie jest niemożliwe)[1][2]. VAD nie zastępuje komory serca, lecz wspomaga jego pracę (prawej lub lewej komory). Niektóre VAD są przeznaczone do krótkotrwałego stosowania, zazwyczaj dla pacjentów powracających do zdrowia po zawale mięśnia sercowego (ataku serca) i dla pacjentów powracających do zdrowia po operacji kardiochirurgicznej; niektóre są przeznaczone do długotrwałego stosowania (od miesięcy do lat)[3].
Zwykle długoterminowa VAD jest wykorzystywana jako pomost do przeszczepu serca) utrzymując pacjenta przy życiu i w dość dobrym stanie w czasie oczekiwania na przeszczep serca poza szpitalem, ale także u chorych z ostrą niewydolnością krążenia na czas umożliwiający poprawę funkcji serca[1][4].
Urządzenie może być montowane wewnątrz lub na zewnątrz ciała pacjenta. Napędzane jest elektrycznie (z baterii zewnętrznej) lub pneumatycznie[5].
VAD są zaprojektowane tak, aby wspomagać prawą komorę (RVAD) lub lewą komorę (LVAD) lub wspomagać obie komory (BiVAD). Rodzaj wszczepionego VAD zależy od rodzaju podstawowej choroby serca oraz od oporu w tętnicy płucnej, który determinuje obciążenie prawej komory. Urządzenie wspomagające lewą komorę (LVAD) jest najczęściej stosowanym urządzeniem do wadliwego serca (w większości przypadków wystarcza; prawa strona serca jest wtedy często w stanie wykorzystać znacznie zwiększony przepływ krwi), ale gdy opór w tętnicy płucnej jest wysoki, wtedy (dodatkowe) urządzenie wspomagające prawą komorę (RVAD) może być konieczne, aby rozwiązać problem krążenia w sercu. Jeśli potrzebny jest zarówno LVAD, jak i RVAD, zwykle stosuje się BiVAD, a nie oddzielne LVAD i RVAD[6].
Podczas pracy urządzenia wspomagającego lewą komorę serca krew pobierana jest z lewego przedsionka lub lewej komory i podawana jest do aorty. W przypadku niewydolności prawokomorowej VAD podłącza się do prawego przedsionka, z którego krew zasysana jest do RVAD i następnie podawana do tętnicy płucnej[7].
Pompy stosowane w przeszłości, najczęściej typu przeponowego lub workowatego, miały napęd pulsacyjny. Nowsze wersje używają pomp z wirnikami, co daje stały przepływ krwi i upraszcza sterowanie[5].