Układ UTM
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Układ UTM (ang. Universal Transverse Mercator[1]) – układ utworzony na podstawie matematycznie jednoznacznego przyporządkowania punktów na elipsoidzie odniesienia WGS 84 odpowiednim punktom na płaszczyźnie według teorii odwzorowania poprzecznego Merkatora. Stosowany jest dla map topograficznych. Układ ten tworzy system meldunkowy dzieląc każdą z południkowych stref na czworoboki sferyczne, każdy o wysokości 8°[2]. Czworoboki te identyfikuje się poprzez kod cyfrowo-literowy np. 34 U. Każdy z tych czworoboków dzieli się dalej na kwadraty o boku 100 km, oznaczane za pomocą kombinacji cyfr (w odróżnieniu od systemu MGRS, gdzie te kwadraty oznaczanie są kombinacją liter).